Τρίτη 26 Ιανουαρίου 2016

ΤΡΕΜΕ ΤΣΙΠΡΑ !!! ADONIS IS HERE !!!


ΙΔΙΕΣ ΝΟΟΤΡΟΠΙΕΣ - ΙΔΙΑ ΣΚ..Α ΟΛΟΙ ΤΟΥΣ . ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΜΕ ΔΕΞΙΑ ΡΟΥΣΦΕΤΙΑ ΕΧΟΥΝ ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΜΕΤΑΞΥ ΤΟΥΣ ?? ΠΟΥ ΝΑ ΦΑΝΕΙ ΜΕΤΑ ΦΩΣ ΣΤΟ ΤΟΥΝΕΛ ??? ΜΙΑ ΑΠΟ ΤΑ ΙΔΙΑ , ΟΠΩΣ ΠΑΝΤΑ .... ΚΑΙ Ο ΛΑΟΣ ΠΛΗΡΩΝΕΙ ΤΟ ΜΑΡΜΑΡΟ ..... ΟΠΩΣ ΠΑΝΤΑ !!!!

Μετακλητή… τσίπα υπάρχει;

Πρώτη καταχώρηση: 21/01/2016 - 09:00
Τελευταία δημοσίευση: 21/01/2016 17:00Ο Νίκος Μπογιόπουλος στον eniko
Μετακλητή… τσίπα υπάρχει;

    Παρατήρηση 1η: Κάθε κόμμα και κάθε πολιτικός παράγοντας έχουν ανάγκη εκείνους τους επιστημονικούς συνεργάτες που είναι απαραίτητοι για την προώθηση του έργου τους. Καλώς υπάρχει ο θεσμός των μετακλητών υπαλλήλων για την κάλυψη αυτών των αναγκών.
    Αλλά: Άλλο αυτό και άλλο η υποκρισία, η ρουσφετοκρατία και η οικογενειοκρατία. Άλλο αυτό κι άλλο η ιδιότητα του μετακλητού να αξιοποιείται σαν το παραθυράκι για την τακτοποίηση του «κολλητού», του «ημέτερου».
    Παρατήρηση: 2η: «Αποσυμφορούμε το δημόσιο τομέα από τις στρατιές των συμβούλων και των μετακλητών υπαλλήλων και προωθούμε την στελέχωση των γραφείων υπουργών, γενικών γραμματέων και διοικητών από τις τάξεις των δημόσιων υπαλλήλων, της Δημόσιας Διοίκησης. Ερχόμαστε για να εμπιστευθούμε τη Δημόσια Διοίκηση, ανεξάρτητα από το σε ποιο κόμμα ανήκουν».
    Αυτά είναι λόγια του κ.Τσίπρα. Τα έλεγε τον Γενάρη του 2015. Ο ίδιος, ο κ.Τσίπρας, στις προγραμματικές του δηλώσεις (8/2/2016), έλεγε:
«Ταυτόχρονα, προχωράμε και στον αποφασιστικό περιορισμό της σπατάλης στον δημόσιο τομέα και στον περιορισμό προνομίων υπουργών αλλά και βουλευτών (…). Άμεσα λοιπόν αποσυμφορούμε τη δημόσια διοίκηση από τις στρατιές συμβούλων και μετακλητών υπαλλήλων των υπουργών (…). Είμαστε αποφασισμένοι να επιβάλλουμε ένα νέο ύφος και ήθος εξουσίας. Και αυτό πρέπει να ξεκινά από την κορυφή. Η νέα Κυβέρνηση θα δείξει αμέριστη εμπιστοσύνη στους δημοσίους υπαλλήλους, ανεξάρτητα από τα πολιτικά τους πιστεύω, που σε αντίξοες συνθήκες προσπαθούν να εξυπηρετήσουν πολίτες και επιχειρήσεις».
    Αυτά έλεγε ο Τσίπρας όταν έγινε πρωθυπουργός. Τώρα βέβαια θα πείτε ότι ο Τσίπρας έκανε το «σκίζουμε τα Μνημόνια» - ψηφίζουμε Μνημόνια και το δημοψήφισμα από «όχι» το έκανε «ναι», στις υποσχέσεις του για τους μετακλητούς θα κόλλαγε τώρα; Σωστό κι αυτό… 
    Παρατήρηση 3η: Όλοι γνωρίζουμε ότι η ΝΔ εκπροσωπεί το «νέο» στην πολιτική και κοινωνική ζωή του τόπου. Η συγκεκριμένη παράταξη ουδεμία σχέση έχει με την πρακτική των «δικών μας παιδιών». Ουδεμία σχέση έχει με το κράτος της πλατείας Κλαυθμώνος. Τίποτα δεν την συνδέει με τις πολιτικές των πιστοποιητικών «κοινωνικών φρονημάτων»…
    Η ΝΔ, αν ποτέ κυβερνούσε αυτό τον τόπο, λέξεις όπως «φακελάκι», «λάδωμα», «αρπαχτή», «ρεμούλα», «μαύρα», «μίζα», θα ήταν άγνωστες. Συμπεριφορές που θέλουν τις μηχανές του κράτους να δουλεύουν με λιπαντικό το«μέσο», την οικογενειοκρατία, την κομματοκρατία, την αναξιοκρατία, τον«γνωστό του βουλευτή», το ρουσφέτι, τον «κουμπάρο», το «δώσε τόσα, καημένε, να ξεμπερδεύεις», θα ήταν ανύπαρκτες. Αν η ΝΔ κυβερνούσε ποτέ αυτό τον τόπο…
    Παρατήρηση 4η: Μεταξύ άλλων άποψη κατά της αξιοποίησης του κράτους ως μηχανισμό εξυπηρέτησης ημετέρων έχουν και οι ταγοί του ΠΑΣΟΚ. Του ΠΑΣΟΚ! Αλήθεια, πώς τον έλεγαν εκείνον στον οποίο αποδίδεται η αντίληψη «Έκανε ένα δωράκι στον εαυτό του» που αποτελεί σταθερά το σήμα κατατεθέν της αλαζονείας και καθεστωτικού του φιλισταιισμού; Αντρέα Παπανδρέου, δεν τον έλεγαν; Αλλά από τότε έχουν περάσει τρεις δεκαετίες. Ποιος να θυμάται τώρα…
    Παρατήρηση 5η: Από πού ξεκινά αυτό το «αξιακό» μοντέλο του «όλα επιτρέπονται» και του «όλα αλλάζουνε κι όλο τα ίδια μένουν»; Αυτός ο φαύλος κύκλος συνιστά «φυσικό φαινόμενο»; Αν ήταν έτσι, θα έπρεπε να ασχολούνται μαζί του οι ...μετεωρολόγοι. Είναι προϊόν της «κακής ανθρώπινης φύσης»; Τότε δεν θα ζητούσαμε τα ρέστα από την πολιτική εξουσία, αλλά από τους ψυχολόγους, άντε και από μερικούς ...ψυχιάτρους.   
    Προφανώς, μιλάμε για ένα εξόχως πολιτικό ζήτημα, που η ρίζα του προβλήματος (άρα και της λύσης του) ξεκινάει από τα σπάργανα του κοινωνικο-οικονομικού συστήματος, των δομών του, της λειτουργίας του.
    Παρατήρηση 6η: Ο φαύλος κύκλος της αξιοποίησης του κράτους ως φέουδο έχει ένα βασικό προστάτη, τροφοδότη, «νονό»: Είναι η ταξική διάρθρωση του συστήματος της «ελεύθερης αγοράς», που γεννά και αναπαράγει αυτόν το φαύλο κύκλο. Θεμέλιος λίθος του συστήματός τους είναι η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Από κει ξεκινάνε όλα τα υπόλοιπα, τα απόβλητα, τα παράγωγα: «Ο σκοπός αγιάζει τα μέσα», το «δούναι και λαβείν», το «κλέψε για να έχεις», ο «μπάρμπας στην Κορώνη», το «μέσο», το ρουσφέτι. Αυτά είναι τα «δόγματα» της πολιτικής, οικονομικής και κοινωνικής λειτουργίας του συστήματός τους.
    Όταν η διαχείριση του κράτους, του αστικού κράτους, δεν αποσκοπεί παρά στην εξυπηρέτηση των συμφερόντων της άρχουσας τάξης, πολύ λογικά ο εκάστοτε διαχειριστής θα φροντίσει να αξιοποιήσει τα οφίτσια για την εξυπηρέτηση και των δικών του, των ειδικών και ιδιαίτερων συμφερόντων του. Συμπεριλαμβανομένων των «κολλητών» του και των «δικών του παιδιών».
    Παρατήρηση 7η: Στο διεφθαρμένο τους σύστημα «το ψάρι βρωμάει από το κεφάλι». Αλλά, φυσικά, όσο πιο εμποτισμένος είσαι στη λογική «ό,τι είναι νόμιμον είναι και ηθικόν», τόσο περισσότερο έχεις ανάγκη για «συνενόχους» και «συνυπεύθυνους». Ως εκ τούτου προσπαθείς να «λαδώνεις» το σύστημα μέχρι το τελευταίο του γρανάζι και να «νομιμοποιήσεις» τις πρακτικές σου με την κλασική συνταγή: Διαχέοντας σε όλη την κοινωνία την αρχή «ο καθένας για την πάρτη του» πουλώντας, ταυτόχρονα, φούμαρα «κοινωνικής ευαισθησίας», άμα τε ψευτοαριστερής «σεμνότητας και ταπεινότητας».
    Το νήμα που ενώνει όλους αυτούς τους «αδέκαστους» είναι ότι θεωρούν την κοινωνία υποχείριο της αυθεντίας τους, η οποία αυθεντία τους είναι προσαρμοσμένη να υπηρετεί τους ισχυρούς και να εμπαίζει τους αδύναμους.   
    Ταξικά πάντα: Στα «ανώτερα κλιμάκια» της κοινωνίας, η εξυπηρέτηση δεν είναι αναγκαίο να εμφανίζεται πάντα με μαύρες συναλλαγές κάτω από τραπέζια στρωμένα με χαβιάρια, μπορεί – για παράδειγμα - να περιορίζεται σε έντιμα ξεπουλήματα της δημόσιας περιουσίας. Από την άλλη και στο επίπεδο του «κοσμάκη» η κοινωνία των καταπιεσμένων καλείται να συνυπάρξει με την ίδια την αλλοτρίωσή της, με το «φακελάκι» της, με τα ρουσφετάκι της και με τον μεσάζοντα πολιτευτάκια της. Όλοι την δουλίτσα μας να κάνουμε παιδιά…
    Παρατήρηση 8η: Οι εκάστοτε κυβερνώντες θέλουν μια κοινωνία που θα αποδέχεται αδιαμαρτύρητα να την κρατούν δέσμια και ζαλισμένη. Τη «διδάσκουν» να αποδέχεται τη δική τους «ηθική» σαν «κοινωνική ηθική». Τη δική τους πολιτική σαν «τη μία και μόνη πολιτική». Τη δική τους υποκρισία και ανούσια κοκορομαχία σαν αποδεκτή κοινωνική σύμβαση. Τα λαϊκά στρώματα, χρόνια τώρα «εκπαιδεύονται» στην πολιτική του «μονόδρομου» και στο μιθριδατισμό της πολιτικής εξαχρείωσης των εκάστοτε κυβερνώντων. Οι ταγοί  πασχίζουν να ενοχοποιούν την ίδια την κοινωνία τόσο για την πολιτική των σκανδάλων («όλοι μαζί τα φάγαμε») όσο και για το σκάνδαλο της πολιτικής τους («εσείς μας ψηφίσατε»), πετώντας κατάμουτρα στους εργαζόμενους ότι «αυτή η πολιτική και αυτοί οι πολιτικοί είναι που σας αξίζουν»!
    Αλλά: Όσο αλήθεια είναι ότι αυτός ο φαύλος κύκλος αναπαράγεται, άλλο τόσο, όμως, είναι αλήθεια ότι δεν έχουν «μαγαριστεί» τα πάντα. Με μια κουβέντα, είναι υπόθεση των εργαζομένων να συναισθανθούν τη δύναμη που διαθέτουν και να στείλουν αυτή την πολιτική μαζί με την «ηθική» της εκεί που τους αξίζει.
Και κάτι ακόμα: 
    Ένα χρόνο μετά το «πρώτη φορά Αριστερά», φτάσαμε να ακούσουμε να γίνεται επίκληση σαν δικαιολογητική βάση του ρουσφετιού το… ΕΑΜ, ο… αγώνας κατά της χούντας, η… Μακρόνησος και ο αγώνας… του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας! Αλήθεια:
  • Σε ποιο κατάστιχο του «Τι είναι και τι θέλει το ΕΑΜ» αναφέρεται ότι το έπαθλο των αγωνιστών της Εθνικής Αντίστασης θα ήταν να γίνουν τζουτζέδες σε γραφεία υπουργών και μάλιστα υπουργών που προσκυνούν την Μέρκελ;
  • Οι δεσμώτες της Μακρονήσου γι’ αυτό το πέρασαν το «φροντιστήριο της αναμόρφωσης»; Για να γίνουν μετακλητοί υπάλληλοι;
  • Οι αγωνιστές του αντιδικτατορικού αγώνα «φιλοξενήθηκαν» στη Γυάρο, στο ΕΑΤ – ΕΣΑ και στην Μπουμπουλίνας για να εξασφαλίσουν μόρια διορισμού τους από μια ψευτοαριστερά που τον Ιούλη μιλούσε για «πραξικόπημα» και που τώρα εφαρμόζει με το «νι»| και με το «σίγμα» όλα τα διατάγματα των πραξικοπηματιών;
  • Οι μαχητές του Δημοκρατικού Στρατού βρέθηκαν στο βουνό, στα αποσπάσματα, στην πολιτική προσφυγιά για να διοριστούν στα γραφεία των υπουργών της τρόικας; Για να μετατραπούν σε σμπίρους των Μνημονίων;
    Θα μπορούσε να αναρωτηθεί κανείς αν υπάρχει τσίπα. Αλλά μάταιος κόπος. Ούτε «μετακλητή»… τσίπα υπάρχει, ούτε ντροπή.    

ΒΡΕ ΜΠΑΣ ΚΑΙ ΑΝΑΣΤΗΘΗΚΕ Ο ΚΑΒΑΦΗΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑΖΕΙ ΤΟΥΣ ΣΗΜΕΡΙΝΟΥΣ ΜΑΣ "ΑΝΑΜΟΡΦΩΤΑΣ" ??? ΡΕ ΜΙΑ ΖΩΗ ΜΕ ΤΕΤΟΙΟΥΣ ΑΝΑΜΟΡΦΩΤΕΣ ΠΩΣ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΕ ΚΑΙ ΕΠΙΒΙΩΣΕ ΑΥΤΟΣ Ο ΛΑΟΣ ??? ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΑ Ο ΤΡΑΧΗΛΟΣ .... ΠΟΛΛΟΥΣ ΖΥΓΟΥΣ ΤΕΛΙΚΑ ΥΠΟΜΕΝΕΙ !!!!

Ἐν Mεγάλῃ Ἑλληνικῄ Ἀποικία, 2016 μ.Χ.

Πρώτη καταχώρηση: 26/01/2016 - 09:00
Τελευταία δημοσίευση: 09:00Ο Νίκος Μπογιόπουλος στον eniko
Ἐν Mεγάλῃ Ἑλληνικῄ Ἀποικία, 2016 μ.Χ.
«Ὅτι τα πράγματα δεν βαίνουν κατ’ εὐχήν στήν Ἀποικία
δέν μέν’ ἡ ἐλαχίστη ἀμφιβολία,
καί μ’ όλο πού ὁπωσοῦν τραβοῦμ’ ἐμπρός,
ἴσως, καθώς νομίζουν οὐκ ὀλίγοι, να ἔφθασε ὁ καιρός
νά φέρουμε Πολιτικό Ἀναμορφωτή.

Ὅμως τό πρόσκομμα κ’ ἡ δυσκολία
εἶναι πού κάμνουνε μιά ἱστορία
μεγάλη κάθε πρᾶγμα οἱ Ἀναμορφωταί
αὐτοί. (Εὐτύχημα θα ἦταν ἄν ποτέ
δέν τούς χρειάζονταν κανείς.) Γιά κάθε τί,
γιά τό παραμικρό ρωτοῦνε κ’ ἐξετάζουν,
κ’ εὐθύς στόν νοῦ τους ριζικές μεταρρυθμίσεις βάζουν,
μέ τήν ἀπαίτησι νά ἐκτελεσθοῦν ἄνευ ἀναβολής.

Ἕχουνε καί μιά κλίσι στές θυσίες.
Παραιτηθεῖτε ἀπό τήν κτήσιν σας ἐκείνη∙
ἡ κατοχή σας εἶν’ ἐπισφαλής:
ἡ τέτοιες κτήσεις ἀκριβῶς βλάπτουν τές Ἀποικίες.
Παραιτηθεῖτε ἀπό τήν πρόσοδον αὐτή,
κι ἀπό τήν ἄλληνα τήν συναφῆ,
κι ἀπό τήν τρίτη τούτην: ὡς συνέπεια φυσική∙
εἶναι μέν οὐσιώδεις, ἀλλά τί νά γίνει;
σας δημιουργοῦν μιά ἐπιβλαβή εὐθύνη.

Κι ὅσο στόν ἔλεγχό τους προχωροῦνε,
βρίσκουν καί βρίσκουν περιττά, καί νά παυθοῦν ζητοῦνε∙
πράγματα πού ὅμως δύσκολα τά καταργεῖ κανείς.

Κι ὅταν, μέ τό καλό, τελειώσουνε τήν ἐργασία,
κι ὁρίσαντες και περικόψαντες τό πᾶν λεπτομερῶς,
ἀπέλθουν, παίρνοντας καί τήν δικαία μισθοδοσία,
νά δοῦμε τί ἀπομένει πιά, μετά
τόση δεινότητα χειρουργική. –

Ἴσως δέν ἔφθασεν ἀκόμη ὁ καιρός.
Να μή βιαζόμεθα∙ εἶν’ ἐπικίνδυνον πρᾶγμα ἡ βία.
Τά πρόωρα μέτρα φέρνουν μεταμέλεια.
Ἔχει ἄτοπα πολλά, βεβαίως και δυστυχώς, ἡ Ἀποικία.
Ὅμως υπάρχει τί τό ἀνθρώπινον χωρίς ἀτέλεια;
Καί τέλος πάντων, νά, τραβούμ’ ἐμπρός».
***
    Έχουν περάσει σχεδόν 100 χρόνια από τότε που ο Κωνσταντίνος Καβάφηςέγραφε το ποίημά του «Ἐν Mεγάλῃ Ἑλληνικῄ Ἀποικία, 200 π.Χ.».
    Όσοι κυβέρνησαν αυτόν τον τόπο, της «πρώτης φοράς Αριστερά»συμπεριλαμβανομένης, θα κουβαλούν εσαεί το άγος της τραγικής επικαιρότητας των στίχων του μεγάλου Αλεξανδρινού. 

Δευτέρα 25 Ιανουαρίου 2016

HAPPY BIRTHDAY TOU YOU GREEKS !!!! ΤΟ ΧΑΠΙ ΠΟΛΥ ΞΙΝΟ ΟΜΩΣ ΡΕ ΠΑΙΔΙΑ .!!!! ΔΕΝ ΚΑΤΑΠΙΝΕΤΑΙ ΜΕ ΤΙΠΟΤΕ !!!!!

Ένας χρόνος με τον ηγέτη που γεννιέται κάθε εκατό χρόνια…

Ένας χρόνος με τον ηγέτη που γεννιέται κάθε εκατό χρόνια… - Media

Μετά από μια δίχως ιστορικό προηγούμενο λαϊκίστικη ρητορική που υποσχόταν εδώ και τώρα τα «πάντα όλα», μετά από τρεις εκλογικές αναμετρήσεις, μερικές αποτυχημένες απόπειρες εξόδου της χώρας από την Ευρώπη, άλλες τόσες προσπάθειες για απίθανες διεθνείς συμμαχίες, κλείσιμο των τραπεζών, επιβολή capital controls, η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ και ο πρωθυπουργός της θεώρησαν πρέπον και σκόπιμο να εορτάσουν τα μεταφυσικά τους επιτεύγματα, την απίθανη πολιτική τους παράσταση, σε μια πολιτική περίοδο που πρέπει να ελεγχθεί - περισσότερο απ’ οποιανδήποτε άλλη της μεταπολίτευσης…
Παρόλα αυτά, με όλα όσα επώδυνα συνεπάγονται -και επωμίζεται στις πλάτες του ο λαός- στην θλιβερή, μίζερη και κυρίως αμήχανη και απαράδεκτη γενέθλια επέτειο της εθνικής συμφοράς μας, ο κύριος πρωθυπουργός δεν είχε ένα αυτοκριτικό λόγο,  μια κουβέντα συγγνώμης να ξεστομίσει για τους χείμαρρους των ψευδών, για την διαστροφή των λόγων και την απατηλότητα των υποσχέσεών του. Τίποτα.
Κάθε κριτική ενάντια στην αψεγάδιαστη διακυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ είναι προϊόν συνωμοσίας σκοτεινών δυνάμεων και των ύπουλων ξένων.   Όλα τα έκανε καλά, παντού επέδειξε πρωτοφανή συνέπεια, η χώρα πήγαινε από επιτυχία σε επιτυχία, οι πολίτες της κάθε μέρα βρίσκονταν μπροστά σε μιαν αποκαλυπτική ευτυχία, που δεν έχει προηγούμενό της η ελληνική πραγματικότητα: Πριν απ’ όλα, σκίστηκε το μνημόνιο ένα ρομαντικό απόγευμα, καταργήθηκε ο ΕΝΦΙΑ ένα ηλιόλουστο πρωινό, δόθηκε η δέκατη τρίτη σύνταξη, αυξήθηκε ο κατώτατος μισθός, λύθηκε το ασφαλιστικό, οι ξενιτεμένοι  νέοι συνωστίζονται στα αεροδρόμια και στους σταθμούς για να επιστρέψουν στην αγαπημένη τους πατρίδα, οι επιστήμονες πανηγυρίζουν ενθουσιασμένοι, η εκπαίδευση αναθεωρήθηκε εκ «βόθρων», το μεταναστευτικό διευθετήθηκε με μαγική μαεστρία και ανθρώπινο – σοσιαλιστικό πρόσωπο. Όλα μέσα σε ένα χρόνο βελτιώθηκαν αλματωδώς…
Και δεν είναι μόνο οι εσωτερικοί άθλοι, των μυθολογικών κατορθωμάτων του Αλέξη (του πολιτικού που γεννιέται κάθε 100 χρόνια - και λίγα λέμε…) είναι και τα επικά του επιτεύγματα στην Ευρώπη. Βλέπετε, άλλαξε τον χάρτη των παγκόσμιων ισορροπιών ο Αλέξης. Παντού η ακτινοβόλα του προσωπικότητα άνοιγε δρόμους πρωτοπορίας. Οι ξένοι ηγέτες έμεναν με ανοιχτό το στόμα να χάσκουν μπροστά σ’  αυτόν τον χαρισματικό Έλληνα - όπως ο Κλίντον  στην συνάντησή τους και τόσοι άλλοι συνεπαρμένοι από τις γνώσεις του, την πολιτική του φιλοσοφία, την καλλιέργειά του. Ο Αλέξης δεν άλλαξε μόνο την Ελλάδα αλλά στα πλαίσια του διεθνισμού και ολόκληρη την Ευρώπη. Τον υπόλοιπο κόσμο ο Αλέξης θα τον αλλάξει στον δεύτερο χρόνο!
Ο Αλέξης των ονείρων μας, λοιπόν, δίκαια γιόρτασε  τον ένα χρόνο διακυβέρνησής του  (όχι επειδή είναι επηρμένος, η Αριστερά, όπως είναι γνωστό  διαπνέεται από το ηθικό της πλεονέκτημα και την θρησκευτική της ταπεινότητα) διότι αναδείχθηκε σε παράδειγμα νουνεχούς ηγέτη που κρατά τις υποσχέσεις του και είναι συνεπής με τον πολιτικό του λόγο!

Τρίτη 19 Ιανουαρίου 2016

ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΣΥΓΓΕΝΗΣ ΤΗΣ ΔΕΥΤΕΡΗΣ ΦΟΡΑΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ - ΤΑ ΟΙΚΟΝΟΜΗΣΑΜΕ


Όταν ο Τσίπρας μιλούσε για αποσυμφόρηση των μετακλητών υπαλλήλων - ΜΙΑ ΣΟΥ ΚΑΙ ΜΙΑ ΜΟΥ - ΜΙΑ ΑΠΟ ΤΑ ΙΔΙΑ - ΓΙΑ ΔΕΣ ΠΟΙΟΣ ΜΙΛΑΕΙ - ΟΛΑ ΤΑΧΕ Η ΜΑΡΙΟΡΗ Ο ΦΕΡΕΤΖΕΣ ΤΗΣ ΛΕΙΠΕΙ (άσχετο) - ΟΦΘΑΛΜΟΝ ΑΝΤΙ ΟΦΘΑΛΜΟΥ - ΑΛΛΑ ΛΟΓΙΑ ΝΑ ΑΓΑΠΙΟΜΑΣΤΕ - ΣΥΝΕΠΕΙΑ ΛΟΓΩΝ ΚΑΙ ΠΡΑΞΕΩΝ ....... ΖΗΤΩ Η ΔΕΥΤΕΡΗ ΦΟΡΑ ΑΡΙΣΤΕΡΑ




O Μητσοτάκης είχε τοποθετήσει 51 μετακλητούς υπαλλήλους στο γραφείο του

sooc.gr
Ύστερα από την σκληρή απάντηση του Μαξίμου στις αιτιάσεις της Νέας Δημοκρατίας για τους μετακλητούς υπαλλήλους και τους ειδικούς συμβούλους, στην αντεπίθεση περνά και ο ΣΥΡΙΖΑ, που με ανακοίνωσή του επισημαίνει πως«η διαπλοκή παίζει τα ρέστα της», αλλά «θα τα χάσει και αυτά».  
Η Κουμουνδούρου, στην ίδια ανακοίνωση, τονίζει ότι «οι θέσεις των μετακλητών υπαλλήλων και των ειδικών συμβούλων είναι από το νόμο προσωρινές» και «δεν συνιστούν μόνιμους διορισμούς στο Δημόσιο»,ενώ συμπληρώνει πως ο σημερινός πρόεδρος της ΝΔ, από τη θέση του υπουργού Διοικητικής Μεταρρύθμισης, είχε τοποθετήσει, μόνο στο γραφείο του, 51 μετακλητούς υπαλλήλους!
Ολόκληρη η ανακοίνωση του Γραφείου Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ:
«Με προεξάρχουσα τη Νέα Δημοκρατία και πιστούς συνοδοιπόρους τα διαπλεκόμενα μέσα ενημέρωσης, ολόκληρο το παλιό σύστημα επιτίθεται στον ΣΥΡΙΖΑ με λάσπη και συκοφαντίες .
Ξεκαθαρίζουμε λοιπόν τα εξής: Οι θέσεις των μετακλητών υπαλλήλων και των ειδικών συμβούλων είναι από το νόμο προσωρινές. Δεν συνιστούν μόνιμους διορισμούς στο Δημόσιο. Τα πρόσωπα που στελεχώνουν τις θέσεις αυτές επιλέγονται από τον εκάστοτε πρωθυπουργό και τους εκάστοτε υπουργούς. Η θητεία τους ολοκληρώνεται μόλις ολοκληρωθεί και η θητεία του πολιτικού προσώπου που τους τοποθέτησε. Οι μόνοι δημόσιοι υπάλληλοι που έχουν προσληφθεί από την παρούσα κυβέρνηση είναι αυτοί που απολύθηκαν αντισυνταγματικά από την κυβέρνηση Σαμαρά, υπό την αιγίδα του τότε υπουργού Διοικητικής Μεταρρύθμισης Κ. Μητσοτάκη, ο οποίος, εκτός των άλλων, είχε διορίσει 51(!) μετακλητούς υπαλλήλους στο υπουργικό του γραφείο.
Είναι προκλητικό να μιλούν οι αρχιτέκτονες του πελατειακού κράτους για ρουσφέτια, όταν οι ίδιοι απαξίωναν συστηματικά κάθε έννοια αξιοκρατίας στη δημόσια διοίκηση, διορίζοντας μόνιμους δημοσίους υπάλληλους τα «δικά τους παιδιά» χωρίς κανένα κριτήριο. Είναι προσβλητικό για τους πολίτες να μιλούν για αύξηση των μετακλητών στα υπουργεία, όταν μία από τις πρώτες κινήσεις της κυβέρνησης ήταν με νόμο να τους μειώσει.
Είναι απαράδεκτο να μιλάει η ΝΔ για τους διοικητές των νοσοκομείων όταν για πρώτη φορά η επιλογή τους έγινε με απολύτως αξιοκρατικά κριτήρια από επιτροπή στην οποία μετείχαν και στελέχη του κόμματος της.
Είναι προφανές, εν όψει και της αδειοδότησης των τηλεοπτικών συχνοτήτων, πως η διαπλοκή παίζει τα ρέστα της. Θα τα χάσει κι αυτά».  

Η ΨΕΥΤΟΑΡΙΣΤΕΡΟΣΥΝΗ ΚΑΙ Η ΨΕΥΤΟΚΟΥΛΤΟΥΡΑ ΕΝ ΠΛΗΡΕΙ ΕΞΕΛΙΞΕΙ ..... ΕΚΔΙΔΕΙ ΙΔΕΟΛΟΓΙΕΣ ΕΠΙ ΧΡΗΜΑΣΙ Η ΤΙΣ ΑΝΤΑΛΛΑΣΕΙ ΜΕ ΘΕΣΕΙΣ ΓΙΑ ΟΛΟ ΤΗΣ ΤΟ ΣΟΪ . ΖΗΤΩ Η ΔΕΥΤΕΡΗ ΦΟΡΑ ΑΡΙΣΤΕΡΑ

Όταν φύγει ο ΣΥΡΙΖΑ, θα ντρέπεσαι να λες ότι είσαι αριστερός

Δημοσίευση: Τρίτη, 19 Ιανουαρίου 2016 13.22
Ο Νίκος Συρίγος γράφει για την… ντροπή της αριστεράς με τους ράπερ του Δημόσιο for ever.
Κάθε μέρα και κάτι. Κάτι ευτελές, ντροπιαστικό. Οι «ξεμπερδεύουμε με το παλιό» εξελίσσονται σε… χειρότεροι από το παλιό. Γιατί είναι πεινασμένοι. Διορίζουν τις μανάδες τους, τις αδερφές τους, τους θείους, τα ξαδέλφια και τους σκύλους τους σε ένα Δημόσιο καταχρεωμένο. Το ΠΑΣΟΚ είναι εδώ. Σε έμπνευση και εκτέλεση.
Καπηλεύονται τους αγώνες των προγόνων τους για να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα. Λες και ο παππούς ή ο πατέρας τους βγήκε στο αντάρτικο για να μπει ο γιος κι ο εγγονός του στο Δημόσιο. Ξεφτίλες. Ρόμπες ξεκούμπωτες που δεν έχουν όσιο ούτε ιερό. Αφού ξεπούλήσαν τη χώρα, τώρα ξεπουλάνε και τις ιδέες τους. Αν τις είχαν ποτέ. Ψέματα. Δεν τις ξεπουλάνε. Τις δίνουν αντιπαροχή για με θεσούλα. Ο ράπερ του «Δημόσιο for ever» βγαίνει και πουλάει αριστεροφροσύνη θεωρώντας πως έτσι θα καλύψει τη λαδιά. Ότι έκαναν τόσα χρόνια οι άλλοι το κάνουν τώρα κι αυτοί. 
Με μια διαφορά. Αυτοί βγήκαν με την ταμπέλα του αριστερού. Και με τα καμώματα τους όχι απλά δεν δικαιολογούν στο παραμικρό το «αριστερός» αλλά το ξεφτιλίζουν. Τόσο που όταν φύγει ο ΣΥΡΙΖΑ (γιατί θα φύγει, είναι θέμα χρόνου) θα ντρέπεσαι να λες ότι είσαι αριστερός… Η ζημιά που έκανε ο Τσίπρας και τα… Τσιπράκια στην αριστερά, δεν την έκαναν ούτε οι απέναντι.
Υγ. Τούτο εδώ το site, κλείνει σήμερα 5 χρόνια ζωής. Με την ευκαιρία θέλω να πω ένα μεγάλο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ από καρδιάς σε αυτούς τους ΜΑΓΚΕΣ που κάθε μέρα δίνουν μάχη για να κρατάνε το Onsports.gr ψηλά και φυσικά σε όλους εσάς που καθημερινά μπαίνετε στο «σπιτικό» μας για να διαβάσετε τις ειδήσεις, τα σχόλια και τις ιστορίες μας…

Δευτέρα 18 Ιανουαρίου 2016

ΟΙ ΦΕΛΛΟΙ ΜΕ ΤΑ ΒΑΡΙΑ ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΑ ΕΠΙΠΛΕΟΥΝ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΤΩΝ ΜΝΗΜΟΝΙΩΝ ΚΑΙ ΤΗΣ "ΜΗ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΟΚΡΑΤΙΑΣ" . ΑΛΗΘΕΙΑ ΓΙΑ ΝΑ ΣΠΟΥΔΑΣΕΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΣΤΟ ΧΑΡΒΑΡΝΤ ΧΡΕΙΑΖΟΝΤΑΙ ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ ΠΡΟΣΟΝΤΑ ΜΥΑΛΟΥ ΚΑΙ ΓΝΩΣΕΩΝ Η ΜΗΠΩΣ ΜΟΝΟ Η ΘΕΣΗ , ΤΑ ΛΕΦΤΑ ΚΑΙ ΟΙ ΓΝΩΡΙΜΙΕΣ ΤΟΥ ΜΠΑΜΠΑ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΜΕΤΡΑΝΕ ??? ΝΑ ΤΟΝ ΧΑΙΡΟΜΑΣΤΕ !!!!

Ιωάννης Ιωαννίδης Headshot



Ανοιχτή επιστολή στο καλύτερο βιογραφικό της χώρας

Δημοσιεύθηκε: Ενημερώθηκε: 
MITSOTAKIS

Αγαπητέ κύριε Μητσοτάκη, αγαπητέ Κυριάκο, ως παλιός συμμαθητής και ασήμαντος απλός πολίτης θέλω δημόσια να σας δώσω συγχαρητήρια και για την εκλογή στην ηγεσία της ΝΔ και γιατί πληροφορήθηκα ότι έχετε το καλύτερο βιογραφικό της χώρας. Προς αποφυγή παρεξηγήσεων, δεν ανήκω σε κανένα κόμμα. Ίσως είμαι στενόμυαλος, αλλά φοβάμαι ότι όλα τα κόμματα βλάπτουν τη Συρία το ίδιο, όπως έγραφε και ο Καβάφης πολύ πριν η Ελλάδα γίνει Συρία.
Το ότι διαθέτετε ένα από τα καλύτερα βιογραφικά της χώρας έγινε αρχικά αντιληπτό στο πανελλήνιο σε προεκλογική συνέντευξή σας σε δημοφιλή τηλεπερσόνα. Ως κακομοίρης επιστήμονας πρέπει να αναγνωρίσω πως πλέον οι πιο πιστευτές πηγές επιστημονικών πληροφοριών είναι πρωτίστως οι τηλεπερσόνες και έπονται σε απόσταση αναπνοής τα παραθρησκευτικά και κοσμικά μέντιουμ. Μετά από αυτή την βιογραφική αποκάλυψη, επικρατήσατε απέναντι σε τρεις τιτάνες του δεξιού πνεύματος. Τώρα ηγείστε ενός κόμματος που, επειδή τιμά την αριστεία και εστιάζει στην παιδεία, έχει εξαποστείλει ως ευρωβουλευτή για να εκπολιτίσει την υπόλοιπη Ευρώπη σε θέματα πολιτισμού και παιδείας τον γίγαντα ποδοσφαιριστή Ζαγοράκη. Τρέμω να αναφέρω τα ονόματα δεκάδων άλλων φωστήρων του κόμματος που έχουν εξαθλιώσει σεμνά και ταπεινά την Ελλάδα επί έτη πολλά. Για να είστε αρχηγός πλέον όλων αυτών, πρέπει να διαθέτετε όχι απλώς ένα από τα καλύτερα, αλλά το καλύτερο βιογραφικό της χώρας - και πάλι λίγο είναι ίσως για να τα βγάλετε πέρα.
Δεν αστειεύομαι- ή, ορθότερα, δεν αστειεύομαι μόνο. Γνωρίζω ότι έχετε σπουδάσει σε εξαιρετικά πανεπιστήμια. Τα ίδια προσόντα (άριστα σε πτυχίο και μεταπτυχιακά σε εξαιρετικά πανεπιστήμια) έχει και μια κοπέλα που προσλάβαμε πέρυσι σαν βοηθό γραμματέα της γραμματέως σε ένα τμήμα που διευθύνω στο Στάνφορντ. Δεν κάνω αυτή τη σύγκριση για να τη μειώσω, η κοπέλα είναι ικανότατη και πανέξυπνη. Απλώς δεν ξεκινάνε όλα τα παιδιά την καριέρα τους από διευθυντής τραπεζικού ομίλου και πάνω.
Γνωρίζετε βέβαια ότι από ακαδημαϊκή άποψη υπάρχουν πάνω από 200 χιλιάδες Έλληνες με μεγαλύτερη απήχηση από εσάς στην επιστημονική βιβλιογραφία, κυρίως νεότεροι, και πολλοί από αυτούς άνεργοι ή υποαπασχολούμενοι σε πράγματα άσχετα με την επιστήμη τους. Γνωρίζετε επίσης ότι από επαγγελματική άποψη υπάρχουν ακόμα περισσότεροι Έλληνες με άριστες περγαμηνές και μεγαλύτερη εργασιακή εμπειρία από εσάς που όμως είναι άνεργοι ή απελπιστικά χαμηλόμισθοι. Απλώς εσείς τα καταφέρατε και πήγατε μπροστά, και εύγε. Αυτοί ακόμα δυστυχώς ψάχνονται - ελπίζοντας να μη χρειαστεί να ψάχνουν και σκουπιδοντενεκέδες. Σας παρακαλώ, όσο ψηλά κι αν φτάσει το άστρο σας, μην ξεχάσετε όλους αυτούς τους αποτυχημένους που ίσως τελικά θα έπρεπε να έχουν καλύτερη τύχη, αν υπήρχε στοιχειώδης ισοπολιτεία και αξιοκρατία.
Άκουσα την ομιλία στην κοινουβουλευτική ομάδα του κόμματός σας. Γενικά τα είπατε πολύ ωραία, είστε ικανός ρήτορας. Στρωτός λόγος και αρκετά λογικά ή έστω λογικοφανή επιχειρήματα. Ειδικά όταν είπατε ότι τιμάτε την αριστεία, κόντεψα να λιποθυμήσω απ' τη χαρά μου. Όμως γρήγορα συνήλθα, ενθυμούμενος ότι οι κομματικοί σας σύντροφοι κατέχουν εξίσου πολλά από τα πανελλήνια ρεκόρ αναξιοκρατίας και μετριοκρατίας όσο και οι κομματικοί σας αντίπαλοι - με βάση την προσωπική μου εμπειρία από τον ελληνικό πανεπιστημιακό χώρο. Επίσης σας χειροκροτήσανε μεν οι από κάτω, αλλά αυτοί οι καλοί καγαθοί άνθρωποι στα έδρανα δεν μου φάνηκαν και πολύ χαρούμενοι με τη ζωή τους. Πολλές κατεβασμένες φάτσες και πολλή βλεφαρόπτωση με κροκοδειλίσιο βλέμμα διαπίστωσα. Πολλοί βήχανε, και δεν έφταιγε μόνο η χειμερινή έξαρση ιώσεων για τα συγκοπτικά βηχαλάκια.
Αυτό που μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση είναι, όταν είπατε ότι η πολιτική δημιούργησε το πρόβλημα και η πολιτική θα το λύσει.
Δεν ξέρω τι ακριβώς εννοείτε. Το μεγάλο πρόβλημα της Ελλάδας είναι ένα: ότι διέθετε και συνεχίζει να διαθέτει τέλειους πολιτικούς. Απλώς δε διαθέτει τίποτε άλλο. Οι πολιτικοί της είναι τόσο τέλειοι και καταλαμβάνουν τόσο χώρο στο κοινωνικό γίγνεσθαι που δεν αφήνουν τίποτε άλλο να ανθίσει. Αν ο τέλειος πολιτικός ορίζεται ως αυτός που μπορεί να πείθει, ο λαός μας παράγει αστείρευτα ταλέντα. Τετριμμένα γνωστό παράδειγμα: χαρισματικός ασύλληπτος ιδεοληπτικός καταστρέφει με εντατικούς ρυθμούς την Ελλάδα επί επτά μήνες, καταπατά ασύστολα όλα όσα είχε υποσχεθεί, δίνει ρεσιτάλ διαχειριστικής ανικανότητας. Έστω κι έναν Έλληνα (πέρα από τα ξαδελφάκια του) να έπειθε να τον ξαναψηφίσει, θα του έβγαζα το καπέλο για μεγαλοφυία στην τέχνη της πειθούς. Κι όμως έπεισε κάπου 2 εκατομμύρια και ξαναεκλέχτηκε πρωθυπουργός. Η απατεωνιά μαγικά μεταμορφώνεται σε χάρισμα.
Άλλο λαμπρό παράδειγμα: αρρενωπό μοντέλο που λανσάρει κομμώσεις γουλί, παρδαλά πουκάμισα και σακάκια με κόκκινη ρίγα πείθει εκατομμύρια Έλληνες και ακόμα περισσότερους ξένους ότι είναι διαπρεπής οικονομολόγος, χωρίς να έχει δημοσιεύσει ποτέ έστω και μια επιστημονική δημοσίευση σε ένα από τα 30 καλύτερα περιοδικά οικονομικών επιστημών. Τον αναφέρω γιατί αυτός ήταν ο προηγούμενος κάτοχος του τίτλου του καλύτερου βιογραφικού της χώρας στα τοπικά καλλιστεία μετριότητας.
Θέλετε κι άλλα παραδείγματα; Δημοσιογράφος που χρειάζεται διερμηνέα για να συνεννοηθεί με αγγλόφωνους επενδυτές ηγείται απτόητος κόμματος που πείθει εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες ότι εκπροσωπεί την ευρωπαϊκή προοπτική της χώρας. Άλλη αρχηγός κόμματος, συνταξιούχος από τα σαράντα κάτι, πείθει εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες ότι στοχεύει στην παραγωγική ανάπτυξη. Άλλος καλός κύριος πείθει εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες ότι ο Στάλιν ζει. Άλλοι πείθουν τόσους ή και περισσότερους για ακόμα πιο απίθανα πράγματα.
Σίγουρα έχουμε τέλειους πολιτικούς, να το χωνέψουμε αυτό. Μπορούμε όμως να έχουμε και τίποτε άλλο; Υπάρχει κάποια πιθανότητα να αφήσουμε ανθρώπους που ξέρουν το αντικείμενό τους και που δεν έχουν καμία διάθεση, κανένα ταλέντο, καμία κλίση για την πολιτική, το συνδικαλισμό, την κομματική συμμετοχή, τις επιτροπές και τα γραφεία των κομματαρχών, να κάνουν τη δουλειά τους και να προσφέρουν το έργο τους; Υπάρχει περιθώριο για κάποιο έργο, δημιουργία, ποιότητα, καινοτομία εκτός από την πολιτική στη χώρα; Κάτι αντίστοιχο είχα ρωτήσει παλιότερα και τον κ. Τσίπρα σε ένα κείμενό μου και απάντησε σαφέστατα με τις πράξεις του: Όχι. Κάτι τέτοια δυσοίωνα ερωτήματα εξακολουθώ να θέτω, ο απαισιόδοξος. Και εκεί πάνω έρχεστε κι εσείς, κύριε Μητσοτάκη, με το καλύτερο βιογραφικό της χώρας. Κάποιες φορές που σας ακούω, λέω, «Κοίτα, λες αυτός να είναι αληθινός αξιοκράτης επιτέλους, απίστευτο!» Αλλά έπειτα ακούγεται το κοφτό βηχαλάκι, κοιτάω ποιοι σας συντροφεύουν ολόγυρα, και θυμάμαι πάλι περί τίνος πρόκειται.
Αγαπητέ κύριε Μητσοτάκη, αγαπητέ Κυριάκο, εύχομαι καλή επιτυχία, και σε εσάς και σε όλους τους ταλαντούχους Έλληνες πολιτικούς όλων των κομματικών χώρων. Είστε τόσο τέλειοι που, με τις αρχές του υγιούς ανταγωνισμού που πρεσβεύετε και όπως προβλέπει η θεωρία επιβίωσης του καταλληλότερου, έχετε επιτυχημένα εκδιώξει σχεδόν όλους τους υπόλοιπους πολίτες από τη χώρα κυριολεκτικά ή ψυχικά.Να μην ανησυχείτε καθόλου, δεν πρόκειται για γενοκτονία, μια μικρή εθνοκάθαρση είναι μόνο, όπως θα έλεγε και ο αιώνιος φοιτητής υπουργός παιδείας. Κοιτάξτε να μας διαιωνίσετε εσείς οι πολιτικοί τουλάχιστον, μιας κι εμείς οι Έλληνες σβήνουμε. Η Ελλάδα είναι πανέμορφη χώρα, να την χαίρεστε και να τη νέμεστε, την κερδίσατε με το σπαθί σας, με τα καλύτερα βιογραφικά σας. Είμαι βέβαιος ότι μαζί με εσάς, θα βρούνε δουλειές και οι τηλεπερσόνες, τα παραθρησκευτικά και κοσμικά μέντιουμ, και οι υπάλληλοι τηλεφωνικών κέντρων Siemens για πολιτική διαφήμιση. Ίσως αρκούν αυτά τα μοντέρνα επαγγέλματα για τη χώρα.
Ελπίζω τελικά να σταθείτε συνεπής στις αξίες σας, όποιες κι αν είναι αυτές. Δεν ξέρω όμως αν μπορείτε. Τι να πω, προσπαθήστε. Για παράδειγμα, με βάση το αξιακό σας σύστημα, στις ΗΠΑ μια επιχείρηση που χρωστάει τεράστια ποσά και βλάπτει κραυγαλέα το δημόσιο συμφέρον, δεν αλλάζει απλώς κτίριο headquarters για να πληρώνει λιγότερο ενοίκιο. Κανονικά, θα πρέπει να κηρυχθεί χρεοκοπημένη και οι ηγέτες της να οδηγηθούν σε δίκη και πιθανότατα στη φυλακή. Με βάση αυτές τις αξίες, ένα κόμμα που χρωστάει πάνω από 100 εκατομμύρια Ευρώ θα έπρεπε να κηρύξει χρεοκοπία και οι ηγέτες του να οδηγηθούν στη δικαιοσύνη. Δεν ξέρω αν το συνειδητοποιήσατε καλά ακόμα, αλλά είστε πλέον ο ηγέτης αυτού ακριβώς του κόμματος.

Τσίπρας για μετακλητούς υπαλλήλους - ΕΦΑΡΜΟΖΕΙ ΑΚΡΙΒΩΣ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΥΠΟΣΧΕΘΗΚΕ

Τετάρτη 13 Ιανουαρίου 2016

ΑΞΙΟΤΙΜΟΙ ΕΘΝΟΠΑΤΕΡΕΣ ΜΑΣ : ΚΑΛΗΝΥΧΤΑ ΣΑΣ ........


"ΔΗΘΕΝ" ΑΡΙΣΤΕΡΟΙ - "ΔΗΘΕΝ ΑΝΤΙΜΝΗΜΟΝΙΑΚΟΙ" ΤΟΥ ΟΧΙ=ΝΑΙ , ΣΕ ΔΙΑΤΕΤΑΓΜΕΝΗ ΥΠΗΡΕΣΙΑ ΓΙΑ ΝΑ ΣΒΗΣΟΥΝ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΧΑΡΤΗ ΤΟΝ ΕΛΛΗΝΑ . ΟΥΣΤ ΞΕΦΤΙΛΕΣ !!!!

Βλάκες, άσχετοι ή επικίνδυνοι ή μήπως βλάκες, άσχετοι κι επικίνδυνοι;

Δημοσίευση: Τετάρτη, 13 Ιανουαρίου 2016 14.17
Ο Νίκος Συρίγος διάβασε την πρόταση Τριανταφυλλίδη για 600 ευρώ το κεφάλι για κάθε μαθητή στο Δημόσιο Σχολείο κι επιμένει πως με αυτούς πρέπει να τελειώνουμε... χθες! 
Τον Αλέξανδρο Τριανταφυλλίδη μέχρι σήμερα, τον είχα δει-ακούσει κάποιες φορές όταν ήταν στην ΕΡΤ (τον ταΐσαμε κι αυτόν πατριώτη) και κάποιες άλλες που ως βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ (συνεχίζουμε να τον ταΐζουμε πατριώτη) εξέφραζε τις θέσεις της κυβέρνησης, κάνοντας κωλοτούμπες.
Καμιά δουλειά δεν είναι βέβαια ντροπή, ακόμη κι αν μια ζωή, αμείβεσαι μονάχα με κρατικό χρήμα. Δηλαδή το δικό σου και το δικό μου…
Ντροπή και ξεφτίλα είναι να λες στον έκτο χρόνο της κρίσης, με τον κοσμάκη να στέλνει τα παιδιά του σχολείο πολλές φορές νηστικά, πολλές φορές αδιάβαστα γιατί στο σπίτι είναι κομμένο το ρεύμα, πολλές φορές απλά για να μην χάσουν το μάθημα και ταυτόχρονα την ευκαιρία για ένα καλύτερο αύριο ότι πρέπει ο κάθε μαθητής δημοτικού να πληρώνει 600 ευρώ το χρόνο για να πηγαίνει στο Δημόσιο Σχολείο! Να διπλοπληρώνει δηλαδή γιατί φαντάζομαι ότι και ο Τριανταφυλλίδης ξέρει πως ποσοστό από τα λεφτά που δίνουμε κάθε χρόνο στην εφορία πάει στην Παιδεία. Αυτή την άθλια Παιδεία που μας προσφέρει, εδώ και χρόνια το Ελληνικό Κράτος! Δικαίωμα του Τριανταφυλλίδη να ανοίγει το στόμα του και να ξερνάει ότι βλακεία του κατέβει στο κεφάλι. Δημοκρατία έχουμε. Ή τουλάχιστον έτσι νομίζουμε.
Υποχρέωση όμως όλων εμάς είναι να τελειώσουμε αυτούς τους τύπους που δεν ξέρεις πλέον αν είναι άσχετοι, επικίνδυνοι ή βλάκες ή άσχετοι, επικίνδυνοι και βλάκες. Υποχρέωση μας είναι να τελειώσουμε όλους αυτοπυτύπους που θέλουν να καταδικάσουν τον φτωχό… επισήμως σε αμάθεια και να ξαναμετατρέψουν την (όποια) βασική Παιδεία σε πλεονέκτημα των πλουσίων. Υποχρέωση μας να στείλουμε όλους αυτούς τους τύπους που πουλώντας αριστεροφροσύνη έπιασαν τις βουλευτικές και υπουργικές καρέκλες, στις οποίες πλέον ανεβαίνουν πατώντας πάνω στα πτώματα των φτωχών και των ονείρων τους. Δεν με νοιάζει ποιος είναι ο Τριανταφυλλίδης και τι κάνει… Με εξοργίζει όμως που τον πλήρωνα και τον πληρώνω για να λέει αυτά που λέει…
Υγ. Μαθαίνω ότι στην ορκωμοσία του στη Βουλή, ο Τριανταφυλλίδης, ήρθε, όπως έλεγε σε πρώην βουλευτίνα, με δανεικό κουστούμι. Προφανώς και με δανεικά ιδανικά. Γιατί από εκεί που έσκιζε τα ρούχα του ως αντιμνημονιακός, για να κρατήσει την βουλευτική του έδρα και το μισθό, έγινε μνημονιακότερος του μνημονιακού. Το να ζητάς 600 ευρώ το κεφάλι για κάθε παιδάκι του Δημοτικού, μεγάλε, δεν το είχε σκεφτεί ούτε ο Σόιμπλε… Για δες ρε τι μυαλά έχουμε και δεν τα εκμεταλλευόμαστε…

ΤΟ ΚΑΘΕ ΨΕΥΔΕΠΙΓΡΑΦΟ ΝΟΥΜΕΡΟ , ΑΥΤΟΑΠΟΚΑΛΟΥΜΕΝΟ ΩΣ ΑΡΙΣΤΕΡΟ ΠΟΥΛΑΙΝ , ΕΧΕΙ ΔΕΣΠΟΖΟΥΣΑ ΘΕΣΗ ΣΤΟΝ ΣΥΡΙΖΑ - ΑΡΙΣΤΕΡΟΥΣ ΤΩΝ ΣΑΛΟΝΙΩΝ ΚΑΙ ΤΟΥ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ - ΚΑΙ ΠΡΟΤΕΙΝΕΙ ΚΙΟΛΑΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΤΙΣ ΠΑΠΑΡΙΕΣ ΓΙΑ ΝΑ ΦΟΡΤΩΣΕΙ ΚΙ ΑΛΛΑ ΒΑΡΗ ΣΤΟΥΣ ΩΜΟΥΣ ΤΟΥ ΑΤΥΧΟΥ ΕΛΛΗΝΑ ΠΟΥ ΤΟΥΣ ΠΙΣΤΕΨΕ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΕΚΑΝΕ "ΚΑΠΟΙΟΥΣ" . ΠΡΟΤΕΙΝΕΙ ΔΗΛΑΔΗ Ο ΜΕΓΑΣ ΦΩΣΤΗΡΑΣ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΩΝ ΜΗ ΕΧΟΝΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ (ΣΥΝΤΡΙΠΤΙΚΗ ΠΛΕΟΝ ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΛΑΟΥ) ΝΑ ΜΕΝΟΥΝ ΕΝΤΕΛΩΣ ΑΝΑΛΦΑΒΗΤΑ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΘΑ ΔΙΑΘΕΤΟΥΝ ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΤΟΥΣ ΝΑ ΠΛΗΡΩΣΟΥΝ ΤΑ ΧΑΡΑΤΣΙΑ ΠΟΥ ΠΡΟΤΕΙΝΕΙ Ο ΚΑΘΕ Μ....Σ ΑΛΑΛΛΑΖΩΝ ΣΥΡΙΖΑΙΟΣ "ΨΕΥΤΟΔΙΑΝΟΟΥΜΕΝΟΣ" . ΑΛΛΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΑΝΑΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΗΣ "ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗΣ" ΕΡΤ ΕΙΝΑΙ ΔΙΑΘΕΣΙΜΟΣ Ο ΓΕΝΝΑΙΟΣ ΑΓΩΝΙΣΤΗΣ ΝΑ ΚΗΡΥΞΕΙ ΚΑΙ ΤΟΝ ΤΡΙΤΟ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΠΟΛΕΜΟ !!!!

Δίδακτρα στα δημόσια σχολεία προτείνει βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ ! - Τον «άδειασε» το κόμμα

Δίδακτρα στα δημόσια σχολεία προτείνει βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ ! - Τον «άδειασε» το κόμμα - Media

Με άρθρο του στην «Αυγή», ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξανδρος Τριανταφυλλίδης προτείνει την επιβολή διδάκτρων στα δημόσια σχολεία, με απώτερο σκοπό το να καταστούν περιττά τα φροντιστήρια λόγω του καλύτερου επιπέδου εκπαίδευσης που θα παρέχεται στους μαθητές.
Σύμφωνα με την πρόταση αυτή, για μια μέση οικογένεια το κόστος θα ανέρχεται σε 600 ευρώ το χρόνο και 1200 για μια εύπορη.
Το ακριβές κείμενο του βουλευτή είναι το ακόλουθο:
 «Δ. Το νέο ευέλικτο - αποτελεσματικό δημόσιο σχολείο
Κεντρικός στόχος είναι οι μαθητές να καλύπτουν όλες τις μαθησιακές τους ανάγκες, και όχι μόνο, μέσα στο σχολείο στη διάρκεια του πρωινού τους ωραρίου και να αποδεσμευτούν πλήρως από κάθε επιπλέον δράση που σχετίζεται με το σχολικό έργο και κοστίζει στους ίδιους και στην οικογένειά τους τόσο σε χρόνο όσο και σε χρήμα. Με άξονα λοιπόν την ενίσχυση του κύρους του φιλόδοξου εκπαιδευτικού, εντός και εκτός σχολικής μονάδας, οι εκπαιδευτικοί αυτοί που ξεχώρισαν και αποφοίτησαν επιτυχώς από τις 13 Π.Σ. και επομένως διορίζονται στα σχολεία, ως αριστείς του κλάδου τους, θα αναλάβουν την υλοποίηση των νέων αναλυτικών προγραμμάτων. Αναλυτικότερα τα ωρολόγια προγράμματα του σχολείου διευρύνονται στις 40 διδακτικές ώρες (5 μέρες Χ 8 ώρες για τους μαθητές) και οι εκπαιδευτικοί που τα υλοποιούν, χωρίς καμία αύξηση του ωραρίου τους, θα έχουν πλεονάζουσες αποδοχές από τη συνδρομή του συλλόγου γονέων και κηδεμόνων μέσα από μια διαδικασία δίκαιης - αναλογικής επιβάρυνσης με βάση τη φορολογική τους δήλωση. Για παράδειγμα, κάθε τμήμα των 25 μαθητών Χ 60 ευρώ τον μήνα κατά μέσο όρο (από 0 ευρώ για την άνεργη - άπορη οικογένεια μέχρι 120 ευρώ για την εύπορη οικογένεια) αποδίδει 15.000 ευρώ τον χρόνο. Επιβάρυνση για κάθε μαθητή /οικογένεια η μέση καταβολή των 60 ευρώ Χ 10 μήνες = 600 ευρώ τον χρόνο. Οι δύο καθηγητές αριστείς που αναλαμβάνουν και διεκπεραιώνουν τις 40 ώρες λαμβάνουν το bonus των 600 ευρώ τον μήνα ο καθένας, ήτοι 6.000 ευρώ τον χρόνο. Τα εναπομείναντα 3.000 ευρώ αξιοποιούνται για τη φροντίδα υλικοτεχνικής υποδομής, εποπτικού υλικού, βιβλιογραφίας κ.λπ. Σκοπός: Με αυτή τη διαδικασία ουσιαστικά το δημόσιο σχολείο απορροφά και υπερβαίνει τις ανάγκες για εξωσχολική φροντιστηριακή υποστήριξη του μαθητή με εξοικονόμηση πόρων για τη μέση ελληνική οικογένεια, η οποία πλέον δεν αιμορραγεί οικονομικά πληρώνοντας φροντιστήρια σε γλώσσες, σε ιδιαίτερα κ.λπ.»

Ο ΣΥΡΙΖΑ "άδειασε" τον βουλευτή του
«Η διασφάλιση του δημόσιου χαρακτήρα της εκπαίδευσης βασική δέσμευση της Αριστεράς. Προχωράμε σε περισσότερο κ καλύτερο δημόσιο σχολείο» σχολίασε η εκπρόσωπος Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ, Ράνια Σβίγκου, μέσω Τwitter, «αδειάζοντας» τον βουλευτή.

Κυριακή 10 Ιανουαρίου 2016

ΔΙΑΦΩΝΕΙ ΜΗΠΩΣ ΚΑΝΕΙΣ ΜΕ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΗΣ ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ ???

Χρυσή Αυγή: Τα αποτελέσματα των εκλογών δείχνουν το νεοφιλελεύθερο το πρόσωπο της ΝΔ

Τα αποτελέσματα των εκλογών στη Νέα Δημοκρατία σχολίασε η Χρυσή Αυγή με ανακοίνωσή της.
«Το αποτέλεσμα των εσωκομματικών εκλογών στη ΝΔδείχνει καθαρά το αποτρόπαιο, αντιλαϊκό και νεοφιλελεύθερο πρόσωπο του κόμματος αυτού, το οποίο δεν έχει την οποιαδήποτε σχέση με την πατριωτική παράταξη» τονίζει η Χρυσή Αυγή και καταλήγει:
Η ΝΔ ΠΙΣΤΗ ΣΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΟΥ ΜΝΗΜΟΝΙΟΥ ΕΞΕΛΕΞΕ ΩΣ ΠΡΟΕΔΡΟ ΤΗΣ ΤΟΝ ΜΝΗΜΟΝΙΑΚΟΤΕΡΟ ΤΩΝ ΥΠΟΥΡΓΩΝ ΤΗΣ, Ο ΟΠΟΙΟΣ ΚΟΜΠΑΖΕ ΓΙΑ ΤΙΣ ΑΠΟΛΥΣΕΙΣ ΠΟΥ ΠΡΑΓΜΑΤΟΠΟΙΟΥΣΕ
.

ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΙ ΑΛΛΟΣ ΠΑΤΟΣ ΣΤΟ ΒΑΡΕΛΙ ???

Ο  ΛΑΟΣ  ΤΗΣ  ΝΔ  ΑΠΟΦΑΣΙΣΕ
ΠΕΡΑΣΤΙΚΑ  ΚΑΙ  ΚΑΛΗΝΥΧΤΑ .....

ΠΩΣ ΠΕΡΝΟΥΝ ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ , ΟΝΕΙΡΑ ΓΛΥΚΑ , ΣΑΝ ΤΑ ΧΕΛΙΔΟΝΙΑ ΦΕΥΓΟΥΝ ΜΑΚΡΥΑ .... ΙΔΙΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ ΙΔΙΑ ΟΡΟΛΟΓΙΑ ΣΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΓΕΙΤΟΝΙΕΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ !!!!

ΩΡΑΙΑ ΧΡΟΝΙΑ ΣΤΗΝ ΑΛΑΝΑ: 

«Στα 3 κόρνερ πέναλτι» – Απαγορεύονται 

οι 

«Καραβολίδες»

 και τα «Ξερόμυτα» – 

Το «μπακότερμα»

Τα “ξερόμυτα” δεν μετράνε, “στα 3 κόρνερ πέναλτι”, ο ορισμός
του νοητού τέρματος, ο τύπος που είχε την μπάλα και τον
είχαμε στα όπα όπα. Ένα φλας μπακ στο ποδόσφαιρο που
παίζαμε στα παιδικά μας χρόνια. Πάμε να ξεσκονίσουμε
 μαζί τις αναμνήσεις μας!















Για όσους έχουμε περάσει τα 22-23, το ποδόσφαιρο πλέον 
έχει ταυτιστεί με το τρίπτυχο πίτσες-μπίρες-Champions
 League με μερικά “δημιουργικά” διαλείμματα για “Pro” και 
“Football Manager”. Τα πράγματα, όμως, δεν ήταν πάντοτε
 έτσι.

Ξεσκονίζοντας τις προάλλες την αποθήκη μου, έπεσα
πάνω σε ένα κιτρινισμένο τετράδιο που στο εξώφυλλο είχε
κολλημένα ξεθωριασμένα αυτοκόλλητα της Panini με
παίκτες που αγωνιζόντουσαν στο ελληνικό πρωτάθλημα
στις αρχές της δεκαετίας του ’90.


Το άνοιξα με ανυπομονησία για να δω και τα υπόλοιπα
αυτοκόλλητα της τότε συλλογής μου, αλλά έπεσα πάνω σε
 κάτι που δεν περίμενα. Στην πρώτη σελίδα έγραφα
 “Πρωτάθλημα 1993-1994”. Δεν επρόκειτο για το
πρωτάθλημα της τότε Α’ Εθνικής, αλλά όπως μαρτύρησαν
οι επόμενες σελίδες του τετραδίου, για ένα πρωτάθλημα
 μεταξύ των δύο ομάδων που είχαμε φτιάξει στην 5η
δημοτικού. Υπήρχαν γραμμένα τα ονόματα των
συμμαθητών μου και πλάι τους τα γκολ που είχαν πετύχει
 σε κάθε αγώνα, ενώ υπήρχε και ένας πίνακας με τη
,βαθμολογία των δύο ομάδων. Τότε η νίκη έδινε ακόμα δύο
βαθμούς και η ισοπαλία έναν.

Στην επόμενες σελίδες υπήρχαν και άλλα αντίστοιχα
“πρωταθλήματα”, ενώ στη μέση του τετραδίου υπήρχε
γραμμένος ένας άλλος τίτλος: “Άλλα σχολεία”. Εκεί είχα
περάσει τα αποτελέσματα των αγώνων του δικού μας
κόντρα στα υπόλοιπα σχολεία της γειτονιάς. Υπήρχαν
 σελίδες με τα ονόματα των παιδιών του κάθε σχολείου και
πλάι σε αυτά το πόσο καλή μπάλα ήξερε κάθε παιδί και
μια υποσημείωση για το δυνατό του σημείο, σε ένα άτυπο
σκάουτινγκ της εποχής. Συνέχισα να ξεφυλλίζω το
τετράδιο και έπεσα πάνω σε ακατάλυπτα συστήματα
και σε σημειώσεις με τα man-to-man κάθε αγώνα.
 Man-to-man που θεωρητικά έπρεπε να ακολουθήσουν
 όλοι οι παίκτες της ομάδας.

Ήθελα να το ζήσω ξανά όλο αυτό. Για κλάσματα
δευτερολέπτου φαντάστηκα πως πήγαινα στο
σταθερό μου να πάρω τηλέφωνο τον “Μπούμπη”,
τον “Τσίλια” και τον “Σαλάτα” για να τους δώσω ραντεβού 
στις 4 στην πλατεία. “Πάρτε και τον “Ποντικό” και πείτε του 
να μην ξεχάσει να φέρει την μπάλα”…

Κάποτε παίρναμε μια μπάλα, μαζευόμασταν σε μια
αλάνα, πλατεία, σχολείο και παίζαμε ένα διπλό
 από το μεσημέρι, μέχρι να νυχτώσει. Αυτοί οι
ποδοσφαιρικοί “μαραθώνιοι” διέπονταν από
κάμποσους κανόνες και είχαν αρκετά χαρακτηριστικά,
 που τους καθιστούσαν μοναδικούς και τους θυμόμαστε
 ακόμα με νοσταλγία.


Το “γήπεδο” και η μπάλα

Τα βασικά μέρη που δίνονταν τα ποδοσφαιρικά
ραντεβού ήταν προαύλια σχολείων, πλατείες, δρόμοι,
γήπεδα μπάσκετ και αλάνες. Τα γήπεδα 5×5 αποτελούσαν
ακόμα σενάριο επιστημονικής φαντασίας.

Το γεγονός ότι θα παίζαμε ποδόσφαιρο δεν σήμαινε
απαραίτητα ότι θα είχαμε και μπάλα ποδοσφαίρου.
Ποιος δεν έχει παίξει με πατημένο κουτάκι από αναψυκτικό;
Όχι, όμως, πατημένο όπως να ναι. Υπήρχε συγκεκριμένη
τεχνική, ώστε το κουτάκι να είναι κατάλληλο για ποδόσφαιρο.
 Έπρεπε να έχει πατηθεί εντελώς κάθετα και να μην είναι
 στραβό, ώστε να μπορεί να τσουλάει και να αντέχει.
Κάποιες φορές και ειδικά τα καλοκαίρια όλο και κάποιο
μπαλάκι του τένις ή κάποια μπάλα του βόλεϊ θα είχε
ξεμείνει από την οικογένεια κάποιου από την παραλία,
 με αποτέλεσμα να αναβαθμίζεται αισθητά το παιχνίδι μας.


Σαν εναλλακτική υπήρχαν και κάποιες μεγάλες μπάλες
που πουλούσαν τα περίπτερα της γειτονιάς και είχαν
πάνω τα σήματα μεγάλων ομάδων, γνωστές και ως
“αερόμπαλες”, αφού από τη στιγμή που σούταρες, ο αέρας
 ήταν εκείνος που αποφάσιζε την κατάληξή του σουτ.
Υπήρχαν και εκείνες οι ευλογημένες μέρες που η
παρέα είχε στη διάθεση της κάποια κανονική,
ποδοσφαιρική μπάλα. Μία “Select”, μια “Mitre” ή κάποια
που είχε δέρμα τέλος πάντων. Τότε τα πράγματα
σοβάρευαν. Η αδρεναλίνη χτυπούσε κόκκινο και το
παιχνίδι είχε την ένταση και το πάθος που θα ζήλευε
και ένας τελικός Champions League. Να παίζεις
 ποδόσφαιρο με μπάλα της οποίας έχουν φύγει
οι ραφές και περισσεύει η σκασμένη σαμπρέλα,
αξία ανεκτίμητη.


Ο κάτοχος της μπάλας


Το παιδί που διέθετε την μπάλα ήταν για την παρέα
ό,τι ο Πλατινί για την UEFA. Μπορούσε σχεδόν να
ορίσει τους κανόνες του παιχνιδιού από την αρχή
και όχι μόνο δεν έβρισκε αντιδράσεις από τους
υπόλοιπους, αντιθέτως μάλιστα τον είχαμε στα όπα όπα.

Αυτός όριζε την ώρα που θα ξεκινήσει, αλλά και θα
 τελειώσει το παιχνίδι και όλοι μαζευόμασταν και το
“διαλύαμε” με βάση το πρόγραμμά του. Αν μάλιστα
τον έφερνε ο πατέρας του, καλοπιάναμε και εκείνον,
προκειμένου να αφήσει τον φίλο μας να κάτσει
περισσότερο. Δεν ήταν λίγες οι φορές που
παρακαλούσαμε τον πατέρα να μας αφήσει την
μπάλα με υποσχέσεις ότι θα την προσέχαμε σαν
 τα μάτια μας και θα του την επιστρέφαμε σώα την
 επομένη.

Τα προνόμια του κατόχου της μπάλας πολλές
 φορές επεκτείνονταν στο να μπορεί να διαλέξει
τους συμπαίκτες του, ακόμα και αν δεν του
χαμε κάνει ποτέ ξανά αυτή τη χάρη, αφού στην
πραγματικότητα ήταν τελείως άμπαλος.


Ο ορισμός του τέρματος



Στα γήπεδα που αγωνιζόμασταν μικροί είναι
προφανές ότι δεν υπήρχαν τέρματα. Αν υπήρχαν,
μάλλον δεν θα είχε και κανένα λόγο ύπαρξης το
 παρόν κείμενο.

Επομένως, πριν από κάθε αγώνα ορίζαμε νοητά
 το τέρμα. Τα κάθετα δοκάρια μπορούσαν να
οριστούν με διάφορους τρόπους. Με σχολικές
τσάντες, με πέτρες, με νοητά σημάδια από γκράφιτι
 σε κάποιο τείχο, με τις βάσεις από μπασκέτες, με
 ό,τι μπορείς να φανταστείς. Για να ναι ίσα τα τέρματα
 μετρούσαμε βηματάκια, ενώ ήταν άπειρες οι φορές
πριν από κάποιο, πέναλτι, κόρνερ ή φάουλ που
 ο εκάστοτε τερματοφύλακας αναπροσάρμοζε τις
 διαστάσεις του τέρματός του.

Η μαγεία, όμως, είχε να κάνει με τον ορισμό του
οριζόντιου δοκαριού. Τις περισσότερες φορές το
οριζόντιο δοκάρι ήταν μέχρι εκεί που έφτανε
να πηδήξει ο τερματοφύλακας. Όταν, λοιπόν, ο
τερματοφύλακας “έτρωγε” κάποιο γκολ με σουτ
που πήγαινε ψηλά, ξεκινούσε καβγάς για το πού
βρισκόταν το οριζόντιο δοκάρι, συνοδευόμενος
από ταυτόχρονα πηδηματάκια με τεντωμένα χέρια
από όλους μας για να δείξουμε ότι δεν φτάναμε το
σημείο από το οποίο πέρασε η μπάλα.




Πώς χωριζόμασταν σε ομάδες

Πριν μπουν τα “αριθμάκια” στη ζωή μας, είχαμε έναν
 πιο ευφάνταστο τρόπο για να ορίζουμε τις ομάδες.
Δυο παιδιά, συνήθως οι καλύτεροι παίκτες ή ο κάτοχος
 της μπάλας, στεκόντουσαν ο ένας απέναντι στον
άλλο και έκαναν “βηματάκια” για να δουν ποιος θα
διαλέξει πρώτος παίκτη.

Θυμάστε τι ήταν τα βηματάκια; Στεκόντουσαν τα
δύο παιδιά, το ένα απέναντι στο άλλο σε εύλογη
απόσταση και έλεγαν εναλλάξ ονόματα ποδοσφαιρικών
 ομάδων ή παικτών. Για κάθε συλλαβή της λέξης
που έλεγαν έκαναν και ένα βήμα προς τον “αντίπαλο”.
 Όποιος πατούσε πρώτος τον αντίπαλό του, είχε το
bonus να διαλέξει πρώτος παίκτη. Κι αν νομίζεις πώς
τα “βηματάκια” ήταν κάτι τυχαίο, είσαι γελασμένος.
 Υπήρχε τακτική, αφού χρησιμοποιούσαμε και πλαγιαστά
 “βηματάκια” προκειμένου να μείνουμε μακριά από τον
 αντίπαλο, αν θεωρούσαμε πως θα μας πατούσε πρώτος.

Αφού έβγαινε ο νικητής της παραπάνω διαδικασίας,
συνήθως επέλεγε τον καλύτερο παίκτη ή αυτόν που
ξέραμε πως θα κάτσει τερματοφύλακας σε όλο τον
αγώνα χωρίς να γκρινιάξει και χωρίς να ζητήσει να
παίξει καθόλου μέσα.

Όσον αφορά τον τερματοφύλακα, αν δεν υπήρχε κάποιος
που θα καθόταν με την θέλησή του -πράγμα σπάνιο-
τότε μπαίναμε όλοι τέρμα μέχρι να φάμε ένα γκολ.
 Επειδή, κάποιοι το έτρωγαν επίτηδες για να ξαναμπούν
 γρήγορα μέσα, βάζαμε άλλους κανόνες όπως
“φάμε-βάλουμε δύο” ή χρονομετρούσαμε τη θητεία του
καθενός στο τέρμα.

Αν ο αριθμός των παιδιών ήταν μονός, η ομάδα
με το πιο αδύναμο “ρόστερ” έπαιρνε τον παίκτη παραπάνω.

Όταν χάναμε την μπάλα

Πόσες φόρμες και σορτσάκια έχουν σκιστεί στην
προσπάθεια μας να φτάσουμε με τα πόδια την μπάλα
 που είχε καρφωθεί κάτω από κάποιο αυτοκίνητο ή είχε
μπει σε κάποιο χώρο που έπρεπε να πηδήξουμε ένα
 συρματόπλεγμα; Πόσες κλωτσιές έχουμε ρίξει ομαδικά
στους κορμούς δέντρων για να πέσει η μπάλα που
είχε σφηνώσει σε κάποιο κλαδί; Τις περισσότερες φορές
τα παραπάνω γινόντουσαν ενώ φωνάζαμε εν χορώ: “πού
ναι η μπάλα, οέο πού ναι η μπάλα”.

Επίσης, άπειρες ήταν οι φορές που η μπάλα πήγαινε σε
συγκεκριμένο μπαλκόνι ή έσπαγε τα ποτήρια στα
τραπέζια συγκεκριμένης κάθε φορά καφετέριας και
εμείς παρακαλάγαμε τον ιδιοκτήτη να μας την δώσει
 πίσω και υποσχόμασταν για χιλιοστή φορά πως η
 συγκεκριμένη ήταν η τελευταία που συνέβαινε κάτι τέτοιο.




Το λεξικό του ποδοσφαίρου

Υπήρχαν μια σειρά από φράσεις και λέξεις που λέγαμε
 όσοι παίζαμε μπάλα που δεν καταλάβαινε κανείς πλην
των συμμετεχόντων.

Φυσικό εμπόδιο: Την συγκεκριμένη φράση την αναφέραμε
 όταν παίζαμε ποδόσφαιρο σε κάποια πλατεία και η
μπάλα έπεφτε σε κάποιον διερχόμενο. Λέγοντας
“φυσικό εμπόδιο” εννοούσαμε πως το παιχνίδι συνεχίζεται
 κανονικά, αφού το να συμβεί κάτι τέτοιο ήταν αναμενόμενο.


Περίπτερο/καφενείο: ‘Ετσι αποκαλούσαμε τον παίκτη
 που ελλείψει offside άραζε στην άμυνα του αντιπάλου
και δεν το κουνούσε αν δεν ερχόταν η μπάλα στα
 πόδια του. Προφανώς, το “καφενείο” δεν γυρνούσε
ποτέ στην άμυνα.

Παγκότερμα/μπακότερμα: Όχι, δεν είναι ανακάλυψη
του Νόιερ. “Παγκότερμα” είχαμε συνήθως όταν στο
τέρμα καθόταν κάποιος πολύ καλός παίκτης ή κάποιος
που βαριόταν να κάτσει τέρμα. Επομένως όταν η
ομάδα του ήταν στην επίθεση έβγαινε και αυτός
μπροστά, διατηρώντας ταυτόχρονα την ιδιότητα του
τερματοφύλακα.

Γκελάκια/αγγελάκια/ποδαράκια: Με αυτή τη λέξη
εννοούσαμε τα χτυπήματα που μπορούσε να κάνει
 κάποιος με την μπάλα χωρίς να πέσει εκείνη
στο έδαφος. Δεν ήταν λίγες οι φορές που κάναμε
διαγωνισμό για το ποιος έκανε τα περισσότερα.

Καραβολίδα: Το πάρα πολύ δυνατό σουτ. Υπήρχε
μάλιστα ο άγραφος κανόνας σύμφωνα με τον οποίο
απαγορεύονταν οι “καραβολίδες” από κοντά,
κυρίως μετά από απαίτηση του άτυχου που τον
έβαζαν πάντα τέρμα. Παραβίαση του συγκεκριμένου
κανόνα ήταν λόγος για καβγά.

Ξερόμυτο: Το πολύ δυνατό σουτ που γινόταν με την
 μύτη του παπουτσιού.

Μπεκάτσα/τσαρούχι/στα περιστέρια: Το πολύ άστοχο
 σουτ που δεν έβρισκε στόχο και θεωρητικά πήγαινε
στα πουλιά.


Οι κανόνες

Το γεγονός ότι παίζαμε ποδόσφαιρο, δεν σημαίνει
πως οι κανόνες ήταν δεδομένοι. Προφανώς δεν υπήρχε
 offside, ενώ ένα ξακαθάρισμα που κάναμε από την
 αρχή του ματς ήταν το αν θα παίζαμε με “τους παλιούς
ή με τους καινούργιους κανόνες”. Το γεγονός ότι
στην προηγούμενη πρόταση χρησιμοποιούσαμε
πληθυντικό δεν είχε απολύτως κανένα νόημα, αφού
στην ουσία ο μοναδικός κανόνας που άλλαζε ήταν το
“έμμεσο”.

Σύμφωνα με τους παλιούς κανόνες, μπορούσαμε
 να γυρίσουμε την μπάλα στον τερματοφύλακα και
εκείνος να την πιάσει με τα χέρια, χωρίς να καταλογιστεί
έμμεσο. Ενώ, με βάση τους καινούργιους, δεν μπορούσε
 να συμβεί κάτι τέτοιο.


Δεν μετράνε οι σπόντες: Ο συγκεκριμένος 
κανόνας έβρισκε εφαρμογή σε γήπεδα που 
περιλάμβαναν τείχους, όπως τα προαύλια σχολείων. 
Με αυτό τον κανόνα ξεκαθαρίζαμε το κατά πόσο
 θα μπορούσαμε να ντριμπλάρουμε κάνοντας 
σπόντες με τον τοίχο.



Στα τρία κόρνερ πέναλτι: Αυτός ο κανόνας αφορούσε
 τα μονά και συνέβαινε αυτό ακριβώς που περιγράφει.
 Όταν μια ομάδα έβγαζε την μπάλα τρεις φορές άουτ,
 οι αντίπαλοι χτυπούσαν πέναλτι.


“Αυτό δεν το είχαμε πει από την αρχή”: Η ατάκα αυτή
λειτουργούσε ως κανόνας πάνω από τους κανόνες.
Αν για παράδειγμα δεν είχαμε ξεκαθαρίσει από την αρχή
αν θα παίζαμε π.χ. με σπόντα ή χωρίς, μόλις κάποιος
έλεγε αυτή την ατάκα έθετε θέμα για τους κανόνες του
παιχνιδιού από εκείνη τη στιγμή και μετά. Συνήθως ήταν
λόγος για να ξεσπάσει σύρραξη στο γήπεδο.


Η “φάση”

Η συγκεκριμένη λέξη αποτελεί την πιο “δημιουργική
ασάφεια” του ποδοσφαίρου των παιδικών μας χρόνων.
 Όταν το παιχνίδι έφτανε χρονικά προς την λήξη του,
η ομάδα που καιγόταν να ισοφαρίσει ή να πλησιάσει
στο σκορ άρχιζε να φωνάζει “φάση”. 
Λέγοντας “φάση” στην ουσία εννοούσε πως έπρεπε
να γίνει ακόμα μια φάση πριν να ολοκληρωθεί το
παιχνίδι. Ποτέ, όμως, δεν είχε διευκρινιστεί με σαφήνεια
αν η φάση τελείωνε όταν η μπάλα έβγαινε άουτ, πλάγιο,
γινόταν φάουλ ή έμπαινε γκολ. 

Αυτό είχε ως αποτέλεσμα πολλές φορές η “φάση” να
πλησιάζει σε διάρκεια ολόκληρο το μέχρι τότε παιχνίδι.
Κατά τη διάρκεια της “φάσης” έχουν μπει τα πιο
επικά γκολ, έχουν γίνει οι πιο εντυπωσιακοί πανηγυρισμοί
 και έχει πέσει το περισσότερο ξύλο στην ιστορία του
ποδοσφαίρου της “αλάνας”.


Τα παιχνίδια

Πέρα από το κλασικό “διπλό” υπήρχε μια σειρά
ποδοσφαιρικών παιχνιδιών που παίζαμε είτε για
“ζέσταμα” είτε γιατί δεν μαζευόμασταν ο απαραίτητος
 αριθμός ατόμων για “διπλό’.

Πασούλες και σουτ: Μέχρι να μαζευτούμε για να
αποφασίσουμε τι θα παίξουμε, όσοι είχαν πάει
νωρίτερα στο “γήπεδο” έκαναν πάσες και σούταραν
στον τερματοφύλακα. Τόσο απλό!

Μονό ή μονάκι: Στο μονό συνήθως συμμετείχαν
3 ή 5 άτομα. Ένας εναντίον ενός ή δύο εναντίον δύο
και ένας τερματοφύλακας. Το παιχνίδι ξεκινούσε
με τον τερματοφύλακα να έχει γυρισμένη την πλάτη
προς τους παίκτες και να τους πετάει την μπάλα
 στα τυφλά για λόγους αξιοκρατίας. Στο μονό έβρισκε
εφαρμογή ο κανόνας “στα τρία κόρνερ πέναλτι”.

Ένας άλλος κανόνας που ίσχυε στο μονό ήταν πως για
να μετρήσει ένα γκολ θα έπρεπε η μια ομάδα να έχει
περάσει τουλάχιστον έναν από τους αντιπάλους. Ο
μοναδικός τρόπος για να μετρήσει το γκολ χωρίς να
περάσεις τον αντίπαλό σου ήταν να βάλεις γκολ
απευθείας από την επαναφορά του τερματοφύλακα,
χωρίς εκείνη να έχει προλάβει να ακουμπήσει στο έδαφος.

Πρωταθληματάκια: Όταν υπήρχαν πολλά άτομα, αλλά
 βαριόμασταν να παίξουμε διπλό, χωριζόμασταν σε
ομάδες των δύο ατόμων και παίζαμε knock-out μονάκια,
 μέχρι να αναδειχθεί ο πρωταθλητής.

Γερμανικό/άγια: Για το παιχνίδι αυτό χρειαζόταν ένας
τερματοφύλακας και δύο έως τέσσερις παίκτες
(παραπάνω δεν ήταν βολικό). Σε αυτό το παιχνίδι
έπρεπε να σκοράρεις μετά από πάσα χωρίς η μπάλα
να πέσει στο έδαφος. Ανάλογα με τον τρόπο που θα
έβαζες το γκολ έπαιρνες και πόντους. Για απλό σουτ έπαιρνες
 έναν πόντο, για κεφαλιά δύο, για ψαλιδάκι -λέμε τώρα- πέντε.