«ΚΑΡΜΙΝΑ ΜΠΟΥΡΑΝΑ»
Αφορμή για να γράψω το παρόν κείμενο ήταν η χθεσινή πληρωμή του τριτεκνικού επιδόματος στη σύζυγο μου. Ε, λοιπόν όχι που θα τη γλίτωναν οι τρίτεκνοι και πολύτεκνοι. Είκοσι ευρώ λιγότερα γιατί η πατρίδα δυσκολεύεται, δεν είναι και μεγάλο
κόστος θα πείτε. Εμένα πάλι μου φάνηκε ελεεινή η συγκεκριμένη πράξη για πολύ συγκεκριμένους λόγους, κοινωνικούς, εθνικούς και ηθικούς. Αν νομίζουν οι «αστέρες» του φιλελευθεροσοσιαλισμού, ότι έτσι θα σώσουν το «καράβι» πλανώνται πλάνην οικτράν. Δεν ξέρω πως και....
γιατί, αλλά με την είσπραξη του μειωμένου κατά 20 ευρώ επιδόματος, θυμήθηκα μερικά «ηρωικά» σλόγκαν, όπως: «ο αγώνας τώρα
δικαιώνεται», «πάμε μαζί», «το ΠΑΣΟΚ είναι εδώ…», «σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα» και
πολλά άλλες «αρλούμπες».
Θα θελα, αν μπορεί κάποιος υπεύθυνος ή γνώστης αριθμητικών δεδομένων να υπολογίσει
κάποια απλά πράγματα. Συγκεκριμένα τι ποσό εξοικονομείται απ το ψαλίδισμα των
πολυτεκνικών επιδομάτων που προφανώς συντέλεσαν στη χρεοκοπία κι αυτά ε; λοιπόν
πόσες πολύτεκνες οικογένειες υπάρχουν επί 20 ευρώ και βγάλτε το λογαριασμό. Πάμε
τώρα σ ένα άλλο λογαριασμό, που δεν έχω ακούσει καν να γίνεται λόγος από κανέναν ως
τώρα. (κανένα πολιτικό, κανένα κόμμα).
Ξεκινώ απ τα σημαιάκια. Ναι πολύ καλά διαβάζετε τα σημαιάκια. Πόσες εκατοντάδες
χιλιάδες μάλλον εκατομμύρια σημαιάκια (πράσινογαλαζοερυθροροζέ) διατίθενται σε
κάθε εκλογική αναμέτρηση και κάντε ένα πρόχειρο λογαριασμό. Πόσα εκατομμύρια
σημαιάκια ανέμισαν οι σημερινοί «αγανακτισμένοι» και πρώην….20-30 χρόνια τώρα. Στις
προεκλογικές φιέστες η αναλογία οπαδού- σημαιών ήταν ένα προς τρία για την καλύτερη
κάλυψη της ομιλίας. Σημαιάκια λοιπόν εκατομμύρια ευρώ (αναφέρομαι αθροιστικά απ το
1980 και μετά).
Προσθέστε τα κουρελόχαρτα που προπαγάνδιζαν τη δημοκρατικότητα του κάθε κόμματος
–λες και η δημοκρατία αποτιμάται απ το πώς αυτοπροσδιοριζόμαστε-. Πολλά εκατομμύρια
αφίσες με προφίλ και ανφάς ψηλών, κοντών, όμορφων, χαρισματικών, χοντρών και λοιπών
σωτήρων. Μπαρούφες τυπωμένες σε πράσινο, γαλάζιο κι ερυθρό φόντο με στερεότυπα
των καλοπληρωμένων μάνατζερ- συμβούλων, των ίδιων που έβαζαν τον Κωστάκη να χτυπά
πέναλτυ (όχι γκολ δεν έβαλε αλλά πήγε στο χειρουργείο), και το Γιωργάκη να ποδηλατεί
με τέτοια δεξιότητα που την αλυσίδα την έβαζε εν κινήσει για να σπάσει το χέρι του (που
να το σπάγαμε εμείς στην κάλπη καλύτερα). Στο λογαριασμό μας όμως μην ξεχνιόμαστε.
Εκατομμύρια εκατομμυρίων στα κουρελόχαρτα και κουρελόπανα.
Πάμε τώρα στα ντεκόρ και τις σκηνοθεσία των ομιλιών. Ροκ σταρς θα ζήλευαν την ηχητική
και σκηνοθετική αρτιότητα των «λαοθαλασσών», που ανέμιζαν τα κομματικά λάβαρα
στο ρυθμό των κάρμινα μπουράνα και των παιάνων του Σ. Σπανουδάκη. Μήπως μπορεί
κάποιος σχετικός με το στήσιμο τέτοιων εκδηλώσεων να μας πει πόσο κοστίζει μία τέτοια
φιέστα; Ε, πολλαπλασιάστε επί τον αριθμό των ομιλιών ανά προεκλογική περίοδο,
ξαναπολλαπλασιάστε επί τον αριθμό των κομμάτων που έκαναν αυτά τα πανηγύρια και
ξαναπολλαπλασιάστε επί τον αριθμό των εκλογικών αναμετρήσεων τα τελευταία χρόνια!!!
Αρχίζουν να μαζεύονται πολλά εκατομμύρια δε σας φαίνεται;
Δεν τελειώσαμε όμως εδώ. Θυμάστε το άσμα του Δ. Σαββόπουλου με την συγχωρεμένη
τη Σ. Μπέλλου «μ αεροπλάνα και βαπόρια…»; Πολλά αεροπλάνα και πολλά βαπόρια
ανεβοκατέβαζαν τα στίφη των ψηφοφόρων, συγγενών και φίλων μέχρι που διέλυσαν την
ολυμπιακή (βασική ευθύνη για τα ελλείμματά της είχαν τα δύο μεγαλύτερα κόμματα). Ποιο
ήταν το κόστος; Αυτό μπορούμε να το υπολογίσουμε κι εμείς. Ξέρουμε πόσο τιμάται το
κάθε εισιτήριο σε κάθε προορισμό. Με μισή τιμολόγηση να γίνει ο υπολογισμός, έχουμε κι
εδώ δεκάδες δεκάδων εκατομμυρίων ευρώ (σε σημερινή αποτίμηση).
Πάμε τώρα στην προεκλογική διαφήμιση σε τηλεοράσεις –εξιδανικευμένη πάντα για
το κόμμα που διαφημίζεται και τρομολαγνική για το κόμμα που δυσφημίζεται. Γιατί
οι προεκλογικές διαφημίσεις δεν είναι ακριβώς διαφημίσεις, είναι και δυσφημίσεις
(δυστυχώς πληρωμένες κι αυτές). Είναι κοινό μυστικό πως τα περισσότερα μέσα
μπορούσαν να στηρίξουν την οικονομική τους «επιβίωση», αποκλειστικά και μόνο
στην προεκλογική διαφήμιση κομμάτων και υποψηφίων. Διαφημίσεις σε τηλεοράσεις,
ραδιόφωνα, εφημερίδες και λοιπά μέσα. Πόσο τιμάται μια διαφήμιση λίγο –πολύ ξέρουμε.
Πολλαπλασιάζουμε λοιπόν επί τα κόμματα, επί τον αριθμό προβολής τους, επί τον αριθμό
των εκλογικών αναμετρήσεων κλπ,κλπ. Πολλά εκατομμύρια ευρώ κι εδώ.
Επειδή βαρέθηκα την τόσο ανιαρή διαδικασία των πολλαπλασιασμών και προσθέσεων πάω
κατευθείαν στην «κατακλείδα», το «επιμύθιο».
Καλά το κάνει η «σοσιαλιστική» κυβέρνηση και τα παίρνει απ τους πολύτεκνους. Όλα
πρέπει κανονικά να τους τα πάρει!!! Τι στο διάολο; Χωρίς σημαιάκια; Χωρίς αφίσες; Χωρίς
κάρμινα-μπουράνα; Χωρίς διαφήμιση; Χωρίς αεροπλάνα και βαπόρια; Πάρτέ τους τα όλα…
ο Μιχάλης Τζανάκης είναι φιλόλογος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου