Η ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΤΕΡΗ
είδηση που είδε το φως της δημοσιότητας τις τελευταίες ημέρες στη χώρα
μας είναι η ραγδαία αύξηση των ποσοστών ανεργίας, τα οποία σημείωσαν νέο
θλιβερό «ρεκόρ» τον Μάιο, φτάνοντας στο 23,1% από 16,8% πέρυσι τον ίδιο
μήνα. Οι άνεργοι έφθασαν τους 1.147.372, δηλαδή ήταν 34.141
περισσότεροι από αυτούς του Απριλίου και 311.041 περισσότεροι από αυτούς
του Μαΐου του 2011! Και βέβαια οι αριθμοί αυτοί είναι οι «επίσημοι»... Η
εικόνα στην κοινωνία είναι πολύ χειρότερη. Ιδίως στη νεολαία μας. Ενας
στους δύο νέους σήμερα δεν έχει δουλειά! Και το Διεθνές Γραφείο Εργασίας
μιλά τώρα ανοικτά για μια ολόκληρη «χαμένη γενιά» στην Ελλάδα,
εστιάζοντας κυρίως στους νέους 20-30 ετών που εδώ και δυόμισι χρόνια
έχουν αποκλεισθεί πλήρως από την αγορά εργασίας και σε μεγάλο ποσοστό
αναζητούν πλέον την τύχη τους στο εξωτερικό. Και βέβαια πρώτοι φεύγουν
από τη χώρα οι καλύτεροι... Πρώτοι φεύγουν οι πιο άξιοι... Αυτοί ακριβώς
που χρειαζόμαστε σήμερα περισσότερο παρά ποτέ... Πρόκειται για εθνική τραγωδία!
ΤΟ ΧΕΙΡΟΤΕΡΟ είναι ότι το πολιτικό μας προσωπικό, αυτό που με εγκληματικά λάθη και αδιανόητες παραλείψεις οδήγησε το ελληνικό κράτος στη χρεωκοπία, εξακολουθεί ακόμη και σήμερα να συμπεριφέρεται σαν να μη συνέβη τίποτε, σαν να μην άλλαξε τίποτε! Οι ταγοί μας συνεχίζουν να διορίζουν στο Δημόσιο παιδιά και ανίψια, να προστατεύουν τους κομματικούς και προσωπικούς τους φίλους που διαφεντεύουν και νέμονται ξεδιάντροπα τον κρατικό μηχανισμό, σε βάρος των εντίμως εργαζομένων δημοσίων υπαλλήλων και να ανέχονται ή να συγκαλύπτουν το συνεχιζόμενο πάρτι της κακοδιαχείρισης και της σπατάλης σε δεκάδες ζημιογόνες δημόσιες επιχειρήσεις και σε οργανισμούς-σφραγίδες, που παράγουν μόνον... ελλείμματα! Και όποιος προσπαθήσει να εξυγιάνει ή έστω να εξορθολογίσει στοιχειωδώς τη λειτουργία αυτού του αδηφάγου και κομματοκρατούμενου κράτους, όποιος τολμήσει να αποκαλύψει ή να καταγγείλει τα κακώς κείμενα συναντά αμέσως τη λυσσώδη αντίδραση των συνδικαλιστικών συντεχνιών, που όταν βλέπουν τα προκλητικά προνόμιά τους και τη... βολή τους να απειλούνται βγάζουν... νύχια και δόντια, συχνά μάλιστα με παρασκηνιακή ενθάρρυνση ή και στήριξη από τις «μητρικές» τους πολιτικές παρατάξεις, που άλλα λένε δημοσίως και άλλα πράττουν υπογείως... Πρόκειται για εθνική τραγωδία!
ΚΑΙ ΒΕΒΑΙΑ αυτό το φθαρμένο, συχνά διεφθαρμένο και πάντως σίγουρα παρηκμασμένο πολιτικό σύστημα, την ίδια ώρα που συντηρεί και προστατεύει τον κομματοκρατούμενο και προκλητικά σπάταλο δημόσιο τομέα των σκανδάλων και της μίζας, στραγγαλίζει φορολογικά την ιδιωτική οικονομία και την οδηγεί ολοταχώς προς την πλήρη καταστροφή. Δύο αριθμοί αρκούν για να γίνει κατανοητή η έκταση του προβλήματος: Στην περίοδο του μνημονίου πτώχευσαν συνολικά 136.000 επιχειρήσεις, ενώ τους επόμενους δώδεκα μήνες έρχονται, σύμφωνα με την εξαμηνιαία έρευνα της ΓΣΕΒΕΕ για την πορεία της ελληνικής αγοράς, άλλα 67.000 νέα λουκέτα! Σήμερα το 40% των καταστημάτων στην Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη έχουν κλείσει, όταν το αντίστοιχο ποσοστό πέρυσι ήταν 23% και πρόπερσι 18%! Στην Αθήνα, για παράδειγμα, τον τελευταίο χρόνο έχουν βάλει λουκέτο περίπου 900 καταστήματα από τα συνολικά 2.900 που υπήρχαν στο κέντρο της πόλης... Και βέβαια κάθε επιχείρηση που κλείνει, είτε λόγω έλλειψης ρευστότητας, είτε γιατί το πτωχευμένο μας κράτος δεν αποπλήρωσε τα βεβαιωμένα χρέη του προς αυτήν, προσθέτει νέους ανέργους στις στρατιές που ήδη υπάρχουν. Μόνο στο εμπόριο εκτιμάται ότι θα χαθούν άλλες 260.000 θέσεις εργασίας μέσα στον επόμενο ένα χρόνο! Πρόκειται για εθνική τραγωδία!
Η ΧΩΡΑ οδηγείται ολοταχώς και με μαθηματική ακρίβεια σε πλήρη οικονομική, πολιτική και ηθική χρεωκοπία. Το αυτοκίνητο τρέχει με 250 χιλιόμετρα την ώρα προς τον γκρεμό και οι έχοντες την ευθύνη της πορείας του, αντί να πατήσουν το φρένο και να στρίψουν το τιμόνι, για να αποφευχθεί έστω και την τελευταία στιγμή το... μοιραίο, αλληλοϋπονομεύονται και αλληλοϋποβλέπονται. Παίζουν μικροπολιτικά παιγνίδια εξουσίας και κάνουν ασκήσεις προσωπικής και κομματικής επιβίωσης... Προστατεύουν ακόμη και αυτή την ύστατη ώρα τα συμφέροντα, τους μηχανισμούς και τα κεκτημένα τους. Νομίζουν άραγε ότι θα επιζήσουν πολιτικά του... κατακρημνισμού, ώστε να έχει σημασία σε ποιον θα χρεωθούν περισσότερες ευθύνες και ποιος θα έχει φθαρεί λιγότερο την επόμενη μέρα; Δεν καταλαβαίνουν ότι δεν θα υπάρξει... επόμενη μέρα; Οτι βρίσκονται όλοι μέσα στο ίδιο όχημα; Και ότι αν οδηγήσουν τη χώρα στον γκρεμό, η πολιτική τους αποτέφρωση θα είναι οριστική και πλήρης; Δεν καταλαβαίνουν τίποτε; Oύτε τώρα; Ούτε στο παρά πέντε της καταστροφής;
ΤΟ ΧΕΙΡΟΤΕΡΟ είναι ότι το πολιτικό μας προσωπικό, αυτό που με εγκληματικά λάθη και αδιανόητες παραλείψεις οδήγησε το ελληνικό κράτος στη χρεωκοπία, εξακολουθεί ακόμη και σήμερα να συμπεριφέρεται σαν να μη συνέβη τίποτε, σαν να μην άλλαξε τίποτε! Οι ταγοί μας συνεχίζουν να διορίζουν στο Δημόσιο παιδιά και ανίψια, να προστατεύουν τους κομματικούς και προσωπικούς τους φίλους που διαφεντεύουν και νέμονται ξεδιάντροπα τον κρατικό μηχανισμό, σε βάρος των εντίμως εργαζομένων δημοσίων υπαλλήλων και να ανέχονται ή να συγκαλύπτουν το συνεχιζόμενο πάρτι της κακοδιαχείρισης και της σπατάλης σε δεκάδες ζημιογόνες δημόσιες επιχειρήσεις και σε οργανισμούς-σφραγίδες, που παράγουν μόνον... ελλείμματα! Και όποιος προσπαθήσει να εξυγιάνει ή έστω να εξορθολογίσει στοιχειωδώς τη λειτουργία αυτού του αδηφάγου και κομματοκρατούμενου κράτους, όποιος τολμήσει να αποκαλύψει ή να καταγγείλει τα κακώς κείμενα συναντά αμέσως τη λυσσώδη αντίδραση των συνδικαλιστικών συντεχνιών, που όταν βλέπουν τα προκλητικά προνόμιά τους και τη... βολή τους να απειλούνται βγάζουν... νύχια και δόντια, συχνά μάλιστα με παρασκηνιακή ενθάρρυνση ή και στήριξη από τις «μητρικές» τους πολιτικές παρατάξεις, που άλλα λένε δημοσίως και άλλα πράττουν υπογείως... Πρόκειται για εθνική τραγωδία!
ΚΑΙ ΒΕΒΑΙΑ αυτό το φθαρμένο, συχνά διεφθαρμένο και πάντως σίγουρα παρηκμασμένο πολιτικό σύστημα, την ίδια ώρα που συντηρεί και προστατεύει τον κομματοκρατούμενο και προκλητικά σπάταλο δημόσιο τομέα των σκανδάλων και της μίζας, στραγγαλίζει φορολογικά την ιδιωτική οικονομία και την οδηγεί ολοταχώς προς την πλήρη καταστροφή. Δύο αριθμοί αρκούν για να γίνει κατανοητή η έκταση του προβλήματος: Στην περίοδο του μνημονίου πτώχευσαν συνολικά 136.000 επιχειρήσεις, ενώ τους επόμενους δώδεκα μήνες έρχονται, σύμφωνα με την εξαμηνιαία έρευνα της ΓΣΕΒΕΕ για την πορεία της ελληνικής αγοράς, άλλα 67.000 νέα λουκέτα! Σήμερα το 40% των καταστημάτων στην Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη έχουν κλείσει, όταν το αντίστοιχο ποσοστό πέρυσι ήταν 23% και πρόπερσι 18%! Στην Αθήνα, για παράδειγμα, τον τελευταίο χρόνο έχουν βάλει λουκέτο περίπου 900 καταστήματα από τα συνολικά 2.900 που υπήρχαν στο κέντρο της πόλης... Και βέβαια κάθε επιχείρηση που κλείνει, είτε λόγω έλλειψης ρευστότητας, είτε γιατί το πτωχευμένο μας κράτος δεν αποπλήρωσε τα βεβαιωμένα χρέη του προς αυτήν, προσθέτει νέους ανέργους στις στρατιές που ήδη υπάρχουν. Μόνο στο εμπόριο εκτιμάται ότι θα χαθούν άλλες 260.000 θέσεις εργασίας μέσα στον επόμενο ένα χρόνο! Πρόκειται για εθνική τραγωδία!
Η ΧΩΡΑ οδηγείται ολοταχώς και με μαθηματική ακρίβεια σε πλήρη οικονομική, πολιτική και ηθική χρεωκοπία. Το αυτοκίνητο τρέχει με 250 χιλιόμετρα την ώρα προς τον γκρεμό και οι έχοντες την ευθύνη της πορείας του, αντί να πατήσουν το φρένο και να στρίψουν το τιμόνι, για να αποφευχθεί έστω και την τελευταία στιγμή το... μοιραίο, αλληλοϋπονομεύονται και αλληλοϋποβλέπονται. Παίζουν μικροπολιτικά παιγνίδια εξουσίας και κάνουν ασκήσεις προσωπικής και κομματικής επιβίωσης... Προστατεύουν ακόμη και αυτή την ύστατη ώρα τα συμφέροντα, τους μηχανισμούς και τα κεκτημένα τους. Νομίζουν άραγε ότι θα επιζήσουν πολιτικά του... κατακρημνισμού, ώστε να έχει σημασία σε ποιον θα χρεωθούν περισσότερες ευθύνες και ποιος θα έχει φθαρεί λιγότερο την επόμενη μέρα; Δεν καταλαβαίνουν ότι δεν θα υπάρξει... επόμενη μέρα; Οτι βρίσκονται όλοι μέσα στο ίδιο όχημα; Και ότι αν οδηγήσουν τη χώρα στον γκρεμό, η πολιτική τους αποτέφρωση θα είναι οριστική και πλήρης; Δεν καταλαβαίνουν τίποτε; Oύτε τώρα; Ούτε στο παρά πέντε της καταστροφής;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου