15:57
Πάει και αυτή η γλυκιά, λυτρωτική ώρα του γηπέδου της Κυριακής.
Καληνύχτα αγαπημένη μου μπάλα
Πάει και αυτή η γλυκιά, λυτρωτική ώρα του γηπέδου της Κυριακής.
«Έσβησε» και το ελληνικό ποδόσφαιρο μέσα σε αυτή την απίστευτη κρίση και δυστυχία που μας βρήκε.
Ομάδες πια μικρές, πολύ μικρές στο μέγεθος, που μόνο η φανέλα τους θυμίζει την ένδοξη ιστορία τους. Παίχτες μικροί και αυτοί, σε ηλικία και ταλέντο, που πηγαίνουν στις προπονήσεις πεινασμένοι. Ρεφενέ βάζουν οι παλιοί παίχτες της ΑΕΚ για να κάνουν Χριστούγεννα οι μικροί και στον Θρασύβουλο των Λιοσίων οι παίχτες πάνε και τρώνε μακαρόνια και φασολάδα σε έναν φιλεύσπλαχνο ταβερνιάρη της περιοχής.
Τι να πας να δεις στο γήπεδο που έμεινε πια μόνο στους χολιγκάνους και σε διάφορα τρελαμένα πρεζόνια.
Διάφοροι Σεΐχηδες, Εμίρηδες (που τελικά αποκαλύπτεται ότι ήταν κακομοίρηδες), Άραβες πρίγκιπες, Κινέζοι και το κακό μας συναπάντημα εμφανίζονται κατά καιρούς ότι θέλουν να αγοράσουν τις μεγάλες ελληνικές ομάδες, κάνουν το εφέ τους και τη λεζάντα τους, βλέπουν τις αφεντομουτσουνάρες τους στις αθλητικές εφημερίδες και στα κανάλια, κάποιοι τύπου Τσάκα μπορεί κάτι να οικονομάνε από όλο αυτό το τζέρτζελο – αλλά πάντα το όνειρο γίνεται εφιάλτης και η επιστροφή στη μιζέρια των ελληνικών ομάδων είναι πάντα μονόδρομος.
Μόνο η Εθνική Ελλάδας παραμένει όρθια και περήφανη, μόνιμη αγαπημένη των Ελλήνων φιλάθλων.
Ζούμε το πρωτάθλημα του ενός πια (Ολυμπιακός) και δεν έχει κανένα ενδιαφέρον να βλέπεις ματσάκια που είναι άνοστα, όπως τα νερόβραστα μακαρόνια.
Κρίμα. Ένα λυτρωτικό δίωρο κάθε Κυριακή που ζούσαμε όλοι εμείς που πηγαίναμε στο γήπεδο το χάσαμε και αυτό.
Καληνύχτα αγαπημένη μου μπάλα...
Ομάδες πια μικρές, πολύ μικρές στο μέγεθος, που μόνο η φανέλα τους θυμίζει την ένδοξη ιστορία τους. Παίχτες μικροί και αυτοί, σε ηλικία και ταλέντο, που πηγαίνουν στις προπονήσεις πεινασμένοι. Ρεφενέ βάζουν οι παλιοί παίχτες της ΑΕΚ για να κάνουν Χριστούγεννα οι μικροί και στον Θρασύβουλο των Λιοσίων οι παίχτες πάνε και τρώνε μακαρόνια και φασολάδα σε έναν φιλεύσπλαχνο ταβερνιάρη της περιοχής.
Τι να πας να δεις στο γήπεδο που έμεινε πια μόνο στους χολιγκάνους και σε διάφορα τρελαμένα πρεζόνια.
Διάφοροι Σεΐχηδες, Εμίρηδες (που τελικά αποκαλύπτεται ότι ήταν κακομοίρηδες), Άραβες πρίγκιπες, Κινέζοι και το κακό μας συναπάντημα εμφανίζονται κατά καιρούς ότι θέλουν να αγοράσουν τις μεγάλες ελληνικές ομάδες, κάνουν το εφέ τους και τη λεζάντα τους, βλέπουν τις αφεντομουτσουνάρες τους στις αθλητικές εφημερίδες και στα κανάλια, κάποιοι τύπου Τσάκα μπορεί κάτι να οικονομάνε από όλο αυτό το τζέρτζελο – αλλά πάντα το όνειρο γίνεται εφιάλτης και η επιστροφή στη μιζέρια των ελληνικών ομάδων είναι πάντα μονόδρομος.
Μόνο η Εθνική Ελλάδας παραμένει όρθια και περήφανη, μόνιμη αγαπημένη των Ελλήνων φιλάθλων.
Ζούμε το πρωτάθλημα του ενός πια (Ολυμπιακός) και δεν έχει κανένα ενδιαφέρον να βλέπεις ματσάκια που είναι άνοστα, όπως τα νερόβραστα μακαρόνια.
Κρίμα. Ένα λυτρωτικό δίωρο κάθε Κυριακή που ζούσαμε όλοι εμείς που πηγαίναμε στο γήπεδο το χάσαμε και αυτό.
Καληνύχτα αγαπημένη μου μπάλα...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου