|
|
ΤΟ 1906,
ο Τζορτζ Μπέρναρντ Σο έγραψε το θεατρικό έργο «Το δίλημμα του γιατρού».
Συμφώνως με τον Σο, οι γιατροί αντιμετωπίζουν αναπόφευκτα ένα δίλημμα
μεταξύ της ανάγκης να φροντίσουν για τους ασθενείς τους και της ανάγκης
να ασκηθούν οι συχνά περιττές διαδικασίες σε αυτούς, προκειμένου να
κερδηθούν τα προς το ζην. Μπορεί να ήταν ο Μπέρναρντ Σο αυτός που εμβάθυνε τόσο πολύ πάνω σε ένα δίλημμα, αλλά εγώ -και είμαι βέβαιος πως κι εσύ που με διαβάζεις- διλήμματα αντιμετωπίζω καθημερινώς. Καθημερινώς καλούμαι να αποφασίσω ή και να δηλώσω με ποιον ή με τι είμαι, ασχέτως αν η απόφαση η δική μου δεν έχει καμία σημασία. Ευρωπαϊκή Ενωση ή εθνική ανεξαρτησία; Και τα δύο μαζί δεν μπορούν να συνυπάρξουν. Εκτός αν είσαι ο Μάκης Βορίδης και δεν βλέπεις απώλεια της εθνικής ανεξαρτησίας, από τη στιγμή που τα όσα απαιτεί και επιβάλλει η τρόικα τα ψηφίζουν ως νόμους Ελληνες βουλευτές. Ευρώ ή δραχμή; Πενήντα λεπτά το μπουκαλάκι το νερό ή πενήντα δραχμές, όπως ήταν πριν από το 2002; Κάποιοι όμως λένε πως, αν γυρίσουμε στη δραχμή, δεν θα έχει εμφιαλωμένο νερό να αγοράσεις και θα πρέπει να πίνεις της βρύσης, οπόταν, θα μου πεις, τι πενήντα λεπτά τι πενήντα δραχμές... Μνημόνιο ή αντίθεση σε αυτό; (Αυτό το δίλημμα είναι πλέον κάπως ξεπερασμένο. Σχεδόν όλοι όσοι ήσαν φανατικοί υποστηρικτές του μνημονίου, αλλά και όσοι ψήφισαν και τα τρία μνημόνια όλως αιφνιδίως δηλώνουν πως είναι εναντίον τους και πως τέτοιοι -αντιμνημονιακοί- υπήρξαν ανέκαθεν). Αυτές τις ημέρες ένα άλλο δίλημμα με βασανίζει κι ίσως να βασανίζει κι εσένα, αν και δεν νομίζω, επειδή το θέμα περνάει πολύ στα βουβά. Πρόκειται για τα ορυχεία χρυσού στην Χαλκιδική. Μια καναδική εταιρεία μαζί με μία ελληνική πήραν από το Δημόσιο μία τεράστια έκταση για να εξορύξουν χρυσό και χαλκό, πληρώνοντας, όλα κι όλα, 11 εκατομμύρια ευρώ, χρήματα που χρωστούσε η προηγούμενη εταιρεία στους εργαζόμενους. Αυτά μόνο! Μέρος της έκτασης είναι αρχέγονο δάσος, που θα καταστραφεί και δεν θα ξαναφυτρώσει. Ο υπογράψας τη δουλειά, γνωστός πλέον για πολλά, κύριος Παπακωνσταντίνου, δήλωσε πως το κέρδος της χώρας από το ξεπούλημα θα είναι κάποιες «θέσεις εργασίας» και οι εργαζόμενοι θα πληρώνουν φόρους! Κι εμένα με παιδεύει το δίλημμα: Τόση καταστροφή για -έστω- πέντε χιλιάδες θέσεις εργασίας για κάποια χρόνια; Μερικές φορές σκέπτομαι φωναχτά. Ετσι μου ’ρχεται να σκεφτώ τη λέξη «απάτη». | ||
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου