Η Ελλάδα και το πρόβλημα της παράνομης μετανάστευσης
Άρθρο του υποψήφιου δημάρχου Αθηναίων, Άρη Σπηλιωτόπουλου, για το Antinews
Η Ελλάδα, χώρα με ισχυρά γεωπολιτικά πλεονεκτήματα, είναι εκτεθειμένη,
λόγω της γεωγραφικής της θέσης, σε προβλήματα ορισμένα από τα οποία
υπερβαίνουν τις δικές της δυνατότητες για ριζική και οριστική διευθέτησή
τους. Η παράνομη μετανάστευση είναι ένα από τα πιο πολύπλοκατο οποίο,
εδώ και καιρό, έχει προσλάβει χαρακτηριστικά εθνικού κινδύνου.
Η πατρίδα μας βρίσκεται στο νοτιοανατολικό άκρο της Ευρώπης και στο σταυροδρόμι τριών ηπείρων. Αποτελεί την κύρια πύλη εισόδου μεγάλου αριθμού παράνομων μεταναστών και υφίσταται τη μεγαλύτερη πίεση της μεταναστευτικής ροής σε σχέση με κάθε άλλη χώρα της ΕΕ. Και η Ιταλία αντιμετωπίζει παρόμοια κατάστασηόχι όμως σε τέτοιο βαθμό, καθώς η Ελλάδα είναι η μόνη που έχει και χερσαία και θαλάσσια σύνορα με τις περιοχές και τις οδούς που δραστηριοποιούνται τα διεθνή κυκλώματα των δουλεμπόρων. Η γειτνίαση, σε Θράκη και Αιγαίο με την Τουρκία, και ιδίως η εγγύτητα των ελληνικών νησιών με τις μικρασιατικές ακτές, δυστυχώς χρησιμοποιούνται από οργανωμένες δυνάμεις για τη διαρκή παράνομη προώθηση μεταναστών σε ελληνικό έδαφος, πολλές φορές με τραγικά αποτελέσματα, όπως πρόσφατα στο Φαρμακονήσι.
Το πιο ανησυχητικό είναιότι στα ανατολικά παράλια του Αιγαίου δεν δραστηριοποιούνται μόνο εγκληματικές ομάδες. Σε μία ήδη επιβαρυμένη κατάσταση λόγω της αστάθειας και των πολεμικών κρίσεων σε Μέση Ανατολή, Κεντρική Ασία και Βόρειο Αφρική, προστίθεται η εμπλοκή τρίτων που βρίσκουν την ευκαιρία όχι μόνο να κερδοσκοπήσουν εκμεταλλευόμενοι τον ανθρώπινο πόνο αλλά και να καταπονήσουν ακόμα περισσότερο τη χώρα μας μέσω της διοχέτευσης μεγάλου αριθμού μεταναστών.
Το αποτέλεσμα είναι ότι η Ελλάδα καλείται να σηκώσει φορτίο το οποίο υπερβαίνει κατά πολύ τις δυνάμεις της. Κοινωνικά, οικονομικά, δημογραφικά αλλά και από άποψη ασφαλείας αυτή η κατάσταση είναι εκρηκτική και εξαιρετικά επικίνδυνη. Καμιά χώρα δεν έχει τη δυνατότητα υποδοχής, διαχείρισης και πολύ περισσότερο αφομοίωσης απεριόριστου αριθμού μεταναστών. Όλα τα κράτη έχουν ένα όριο και στην Ελλάδα το όριο αυτό έχει ξεπεραστεί εδώ καιρό. Μια χώρα σε βαθιά οικονομική κρίση, με τεράστιο δημογραφικό πρόβλημα και την κοινωνία της στο «κόκκινο» δεν μπορεί να πιεστεί περισσότερο και να δεχτεί ακόμη περισσότερους μετανάστες.
Ήρθε η ώρα οι Ευρωπαίοι εταίροι, αντί να κουνούν υποκριτικά το δάχτυλο, να αναλάβουν τις δικές τους ευθύνες και να πάψουν να κρύβονται πίσω από τη Συνθήκη «Δουβλίνο ΙΙ» που μετατρέπει ένα πανευρωπαϊκό και διεθνές ζήτημα σε πρόβλημα των χωρών της εισόδου παράνομων μεταναστών. Ανέξοδος ανθρωπισμός στις πλάτες άλλων δεν γίνεται καιη Ελλάδα δεν μπορεί να υφίσταται μόνη της τις συνέπειες ενός προβλήματος που δεν έχει μόνο εθνικές αλλά ευρωπαϊκές διαστάσεις. Θα πρέπει όλοι να αναλάβουν, κατά το μέτρο των δυνατοτήτων τους, το βάρος που τους αναλογεί.
Όσοι εισέρχονται στην Ελλάδα παράνομα δεν έρχονται για να μείνουν εδώ. Προορισμός τους είναι τα κράτη της Κεντρικής και Βόρειας Ευρώπης. Μπορεί το «Δουβλίνο ΙΙ» να είναι βολικό για ορισμένους εταίρουςαλλά για την ελληνική Πολιτεία και κοινωνία είναι πλέον ασήκωτο.
Η Αθήνα, περισσότερο από άλλες περιοχές της χώρας, βιώνει εδώ και πολύ καιρό τις επιπτώσεις αυτής της ανορθολογικής κατάστασης. Το πρόβλημα και οι συνέπειές του στους τομείς της ασφάλειας του δημότη, της υποβάθμισης της κοινωνικής και οικονομικής ζωής, της ρύπανσης και της δημόσιας υγείας δεν κρύβονται κάτω από το χαλί. Ούτε καλύπτεται με δήθεν προοδευτικά στερεότυπα ή μικροκομματικές σκοπιμότητες όπως αυτές που οδήγησαν στο φιάσκο της “βίλας Αμαλία”.
Τα υπουργεία Δημόσιας Τάξης και Ναυτιλίας κάνουν τιτάνια προσπάθεια και έχουν επιτύχει σημαντικά αποτελέσματα στην ανάσχεση της λαθρομετανάστευσης τόσο στα χερσαία όσο και στα θαλάσσια σύνορα. Παράλληλα, μέσω των προγραμμάτων εθελούσιων και αναγκαστικών επιστροφών, έχει επιτευχθεί η επαναπροώθηση στις χώρες προέλευσής τους τουλάχιστον 35.000 λαθρομεταναστών.
Ωστόσο, επαναλαμβάνω: το ζήτημα υπερβαίνει τα σύνορα της Ελλάδας, είναι τεράστιο και δεν προβλέπεται να εκλείψει στο ορατό μέλλον καθώς δεν θα εκλείψουν τα αίτια που το δημιουργούν. Εάν οι εταίροι μας συνεχίσουν να υποδύονται ότι το πρόβλημα είναι εθνικό και όχι ευρωπαϊκό, εάν δεν υπάρξει η στοιχειώδης συνεννόηση μεταξύ των πολιτικών δυνάμεων και δεν επιδειχθεί μηδενική ανοχή στην εγκληματικότητα, την παραβατικότητα και το παραεμπόριο, θα ζήσουμε καταστάσεις πρωτοφανείς. Η παράνομη μετανάστευση θα τροφοδοτεί την υψηλή παραβατικότητα η οποία, με τη σειρά της, θα ενισχύει την έκνομη δράση των ακραίων στοιχείων που με τη σειρά τους θα ανατροφοδοτούν την κοινωνική ένταση.
Οι περιφερειακές και δημοτικές εκλογές δίνουν την ευκαιρία μιας γόνιμης συζήτησης κι ενός ξεκαθαρίσματος θέσεων και προθέσεων. Οι νέοι άρχοντες της Τοπικής Αυτοδιοίκησης που θα αναδειχθούν οφείλουν να δεσμευτούν ότι θα εξετάσουν, σε συνεργασία με την κυβέρνηση και τους αρμόδιους φορείς, τρόπους από κοινού διαχείρισης πτυχών του ζητήματος όπου υπάρχουν περιθώρια και όπου προκύπτει ανάγκη. Ο Δήμος είναι ο εγγύτερος διοικητικός θεσμός στον πολίτη και από αυτόν θα πρέπει να ξεκινούν οι κατάλληλες πρωτοβουλίες και ενημερώσεις.
Οι εύκολοι και πολλές φορές εκ του πονηρού αφορισμοί περί «ρατσισμού» κλπ δεν βοηθούν την κατάσταση. Αντιθέτως, επιτείνουν το πρόβλημα και δυναμιτίζουν το κλίμα σε ένα ζήτημα που χρειάζεται ψυχραιμία και δεν προσφέρεται για μικροκομματική ή άλλη εκμετάλλευση. Η Ελλάδα είναι και θα παραμείνει μια φιλόξενη χώρα. Αλλά δεν μπορεί να γίνει το εύκολο άλλοθι κανενός.
Η πατρίδα μας βρίσκεται στο νοτιοανατολικό άκρο της Ευρώπης και στο σταυροδρόμι τριών ηπείρων. Αποτελεί την κύρια πύλη εισόδου μεγάλου αριθμού παράνομων μεταναστών και υφίσταται τη μεγαλύτερη πίεση της μεταναστευτικής ροής σε σχέση με κάθε άλλη χώρα της ΕΕ. Και η Ιταλία αντιμετωπίζει παρόμοια κατάστασηόχι όμως σε τέτοιο βαθμό, καθώς η Ελλάδα είναι η μόνη που έχει και χερσαία και θαλάσσια σύνορα με τις περιοχές και τις οδούς που δραστηριοποιούνται τα διεθνή κυκλώματα των δουλεμπόρων. Η γειτνίαση, σε Θράκη και Αιγαίο με την Τουρκία, και ιδίως η εγγύτητα των ελληνικών νησιών με τις μικρασιατικές ακτές, δυστυχώς χρησιμοποιούνται από οργανωμένες δυνάμεις για τη διαρκή παράνομη προώθηση μεταναστών σε ελληνικό έδαφος, πολλές φορές με τραγικά αποτελέσματα, όπως πρόσφατα στο Φαρμακονήσι.
Το πιο ανησυχητικό είναιότι στα ανατολικά παράλια του Αιγαίου δεν δραστηριοποιούνται μόνο εγκληματικές ομάδες. Σε μία ήδη επιβαρυμένη κατάσταση λόγω της αστάθειας και των πολεμικών κρίσεων σε Μέση Ανατολή, Κεντρική Ασία και Βόρειο Αφρική, προστίθεται η εμπλοκή τρίτων που βρίσκουν την ευκαιρία όχι μόνο να κερδοσκοπήσουν εκμεταλλευόμενοι τον ανθρώπινο πόνο αλλά και να καταπονήσουν ακόμα περισσότερο τη χώρα μας μέσω της διοχέτευσης μεγάλου αριθμού μεταναστών.
Το αποτέλεσμα είναι ότι η Ελλάδα καλείται να σηκώσει φορτίο το οποίο υπερβαίνει κατά πολύ τις δυνάμεις της. Κοινωνικά, οικονομικά, δημογραφικά αλλά και από άποψη ασφαλείας αυτή η κατάσταση είναι εκρηκτική και εξαιρετικά επικίνδυνη. Καμιά χώρα δεν έχει τη δυνατότητα υποδοχής, διαχείρισης και πολύ περισσότερο αφομοίωσης απεριόριστου αριθμού μεταναστών. Όλα τα κράτη έχουν ένα όριο και στην Ελλάδα το όριο αυτό έχει ξεπεραστεί εδώ καιρό. Μια χώρα σε βαθιά οικονομική κρίση, με τεράστιο δημογραφικό πρόβλημα και την κοινωνία της στο «κόκκινο» δεν μπορεί να πιεστεί περισσότερο και να δεχτεί ακόμη περισσότερους μετανάστες.
Ήρθε η ώρα οι Ευρωπαίοι εταίροι, αντί να κουνούν υποκριτικά το δάχτυλο, να αναλάβουν τις δικές τους ευθύνες και να πάψουν να κρύβονται πίσω από τη Συνθήκη «Δουβλίνο ΙΙ» που μετατρέπει ένα πανευρωπαϊκό και διεθνές ζήτημα σε πρόβλημα των χωρών της εισόδου παράνομων μεταναστών. Ανέξοδος ανθρωπισμός στις πλάτες άλλων δεν γίνεται καιη Ελλάδα δεν μπορεί να υφίσταται μόνη της τις συνέπειες ενός προβλήματος που δεν έχει μόνο εθνικές αλλά ευρωπαϊκές διαστάσεις. Θα πρέπει όλοι να αναλάβουν, κατά το μέτρο των δυνατοτήτων τους, το βάρος που τους αναλογεί.
Όσοι εισέρχονται στην Ελλάδα παράνομα δεν έρχονται για να μείνουν εδώ. Προορισμός τους είναι τα κράτη της Κεντρικής και Βόρειας Ευρώπης. Μπορεί το «Δουβλίνο ΙΙ» να είναι βολικό για ορισμένους εταίρουςαλλά για την ελληνική Πολιτεία και κοινωνία είναι πλέον ασήκωτο.
Η Αθήνα, περισσότερο από άλλες περιοχές της χώρας, βιώνει εδώ και πολύ καιρό τις επιπτώσεις αυτής της ανορθολογικής κατάστασης. Το πρόβλημα και οι συνέπειές του στους τομείς της ασφάλειας του δημότη, της υποβάθμισης της κοινωνικής και οικονομικής ζωής, της ρύπανσης και της δημόσιας υγείας δεν κρύβονται κάτω από το χαλί. Ούτε καλύπτεται με δήθεν προοδευτικά στερεότυπα ή μικροκομματικές σκοπιμότητες όπως αυτές που οδήγησαν στο φιάσκο της “βίλας Αμαλία”.
Τα υπουργεία Δημόσιας Τάξης και Ναυτιλίας κάνουν τιτάνια προσπάθεια και έχουν επιτύχει σημαντικά αποτελέσματα στην ανάσχεση της λαθρομετανάστευσης τόσο στα χερσαία όσο και στα θαλάσσια σύνορα. Παράλληλα, μέσω των προγραμμάτων εθελούσιων και αναγκαστικών επιστροφών, έχει επιτευχθεί η επαναπροώθηση στις χώρες προέλευσής τους τουλάχιστον 35.000 λαθρομεταναστών.
Ωστόσο, επαναλαμβάνω: το ζήτημα υπερβαίνει τα σύνορα της Ελλάδας, είναι τεράστιο και δεν προβλέπεται να εκλείψει στο ορατό μέλλον καθώς δεν θα εκλείψουν τα αίτια που το δημιουργούν. Εάν οι εταίροι μας συνεχίσουν να υποδύονται ότι το πρόβλημα είναι εθνικό και όχι ευρωπαϊκό, εάν δεν υπάρξει η στοιχειώδης συνεννόηση μεταξύ των πολιτικών δυνάμεων και δεν επιδειχθεί μηδενική ανοχή στην εγκληματικότητα, την παραβατικότητα και το παραεμπόριο, θα ζήσουμε καταστάσεις πρωτοφανείς. Η παράνομη μετανάστευση θα τροφοδοτεί την υψηλή παραβατικότητα η οποία, με τη σειρά της, θα ενισχύει την έκνομη δράση των ακραίων στοιχείων που με τη σειρά τους θα ανατροφοδοτούν την κοινωνική ένταση.
Οι περιφερειακές και δημοτικές εκλογές δίνουν την ευκαιρία μιας γόνιμης συζήτησης κι ενός ξεκαθαρίσματος θέσεων και προθέσεων. Οι νέοι άρχοντες της Τοπικής Αυτοδιοίκησης που θα αναδειχθούν οφείλουν να δεσμευτούν ότι θα εξετάσουν, σε συνεργασία με την κυβέρνηση και τους αρμόδιους φορείς, τρόπους από κοινού διαχείρισης πτυχών του ζητήματος όπου υπάρχουν περιθώρια και όπου προκύπτει ανάγκη. Ο Δήμος είναι ο εγγύτερος διοικητικός θεσμός στον πολίτη και από αυτόν θα πρέπει να ξεκινούν οι κατάλληλες πρωτοβουλίες και ενημερώσεις.
Οι εύκολοι και πολλές φορές εκ του πονηρού αφορισμοί περί «ρατσισμού» κλπ δεν βοηθούν την κατάσταση. Αντιθέτως, επιτείνουν το πρόβλημα και δυναμιτίζουν το κλίμα σε ένα ζήτημα που χρειάζεται ψυχραιμία και δεν προσφέρεται για μικροκομματική ή άλλη εκμετάλλευση. Η Ελλάδα είναι και θα παραμείνει μια φιλόξενη χώρα. Αλλά δεν μπορεί να γίνει το εύκολο άλλοθι κανενός.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου