Ανασχηματισμός - «Απασφάλισε» ο Λαφαζάνης:
Ολομέτωπη επίθεση κατά του Τσίπρα
Σκληρή κριτική στην απόφαση της κυβέρνησης και του Αλέξη Τσίπρα
να υπογράψει νέο μνημόνιο με τους δανειστές ασκεί ο πρώην υπουργός
Παραγωγικής Ανασυγκρότησης, Παναγιώτης Λαφαζάνης, σε συνέντευξή
του στην εφημερίδα «Αγορά» και σε άρθρο του στα «Νέα».
Στη συνέντευξή του, ο κ. Λαφαζάνης υποστηρίζει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θα
έπρεπε με κανένα τρόπο να δεχθεί και να ψηφίσει το νέο μνημόνιο, καθώς
και ότι αν επιμείνει να το εφαρμόσει, τότε κινδυνεύει να μετεξελιχθεί
σε μια νέα μεγαλύτερη ΔΗΜΑΡ ή σε ένα είδος μεγάλου πολυσυλλεκτικού
Ποταμιού.
«Δεν έχουμε να κάνουμε απλώς με μια οποιαδήποτε συμφωνία της χώρας
μας με τους λεγόμενους "θεσμούς". Στην πραγματικότητα έχει
συνομολογηθεί ένα νέο μνημόνιο λιτότητας, νεοφιλελεύθερων
απορρυθμίσεων, μαζικών εκποιήσεων και υποθήκευσης του δημόσιου
πλούτου της χώρας», υποστηρίζει ο κ. Λαφαζάνης.
Τονίζει, πάντως, πως η μάχη κατά του μνημονίου δεν τελειώνει με την
ψήφισή του στη Βουλή.
«Ο αγώνας θα συνεχιστεί, ώστε ο ΣΥΡΙΖΑ να αλλάξει τη θέση του και
το νέο μνημόνιο να μην εφαρμοσθεί στην πράξη, να ακυρωθεί στη ζωή
και μαζί του να ακυρωθούν και τα παλιά μνημόνια».
«Αν ο ΣΥΡΙΖΑ επιμείνει να εφαρμόσει, δίπλα στα παλιά και το νέο
μνημόνιο, κινδυνεύει να υποστεί μετάλλαξη», προειδοποιεί ο
Παναγιώτης Λαφαζάνης, προσθέτοντας ότι ο ίδιος θα επιμείνει να
μάχεται μέσα από τις γραμμές του ΣΥΡΙΖΑ και να υπερασπίζεται
«τις μεγάλες αρχές και αξίες του και τον αντιμνημονιακό προσανατολισμό
του, μέχρι να σταματήσει αυτή η εφιαλτική μνημονιακή περιπέτεια της χώρας».
Στο άρθρο του στην εφημερίδα «Τα Νέα», ο κ. Λαφαζάνης αναφέρει,
μεταξύ άλλων, ότι «αν και η Αριστερά απωλέσει την αξιοπιστία της, τότε
κινδυνεύει να χάσει η ίδια την ψυχή της και η δημόσια ζωή το ύστατο
καταφύγιό της» και προσθέτει πως ο ίδιος δεν θα μπορούσε ποτέ να
ψηφίσει ένα νέο μνημόνιο, «όχι μόνο για λόγους ιδεολογικής και πολιτικής
συνέπειας, αλλά και γιατί ένα τρίτο μνημόνιο θα έφερνε στην
ατρίδα μας τις ίδιες καταστρεπτικές συνέπειες των δύο ανάλογων
προηγούμενων»
Αναφέρει, ακόμη, πως
δεν αποδέχεται τους
αναγκαστικούς μονόδρομους
και ότι «ο εκβιασμός όσο ωμός και κτηνώδης κι αν είναι, σαν αυτόν
ου επέδειξαν οι κυρίαρχοι νεοαποικιοκράτες της ΕΕ, δεν είναι πάντα
επαρκής δικαιολογία για υποχωρήσεις».
Ο Παναγιώτης Λαφαζάνης κάνει λόγο, επίσης, για «ξεπεσμένη
Αριστερά που επιπλέει παντός καιρού» και προσθέτει ότι δεν
αποδέχεται τους αναγκαστικούς μονόδρομους και τις ανόητες
και ανιστόρητες κατηγορίες της «αποστασίας».
Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο του Παναγιώτη Λαφαζάνη στην
εφημερίδα «ΤΑ ΝΕΑ Σαββατοκύριακο»:
«Η ιστορία της αστικής πολιτικής ζωής κατακλύζεται από δυνάμεις
και πρόσωπα τα οποία πράττουν τα αντίθετα ακριβώς απ’ όσα
προεκλογικά υπόσχονται. Η Αριστερά πάντα ξεχώριζε. Αν και η
Αριστερά απολέσει την αξιοπιστία της, τότε κινδυνεύει να χάσει η
ίδια την ψυχή της και η δημόσια ζωή το ύστατο καταφύγιό της. Και
ειλικρινά δε θα μπορεί να υπάρξει χειρότερη τραγωδία απ’ αυτή για
το μέλλον της χώρας. Μπορεί ένας λαός να στερηθεί πολλά αλλά
δε μπορεί να επιβιώσει με τη γενικευμένη κατάρρευση της πιο
στοιχειώδους εμπιστοσύνης.
Το ηγετικό επιτελείο του ΣΥΡΙΖΑ δε θα έπρεπε να συνομολογήσει
ένα νέο μνημόνιο, το οποίο, μαζί με ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και Ποτάμι,
επιχειρεί τώρα να ψηφίσει στη Βουλή. Αν ο ΣΥΡΙΖΑ στη συνέχεια
κάνει και το λάθος να εφαρμόσει και στην πράξη αυτό το μνημόνιο,
τότε ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να κινδυνεύσει με μετάλλαξη και η χώρα
με βέβαιη επιδείνωση της ήδη τραγικής θέσης της.
Προσωπικά, δε θα μπορούσα ποτέ, να ψηφίσω ένα μνημόνιο που
προβλέπει νέα μέτρα λιτότητας, σκληρές νεοφιλελεύθερες
απορρυθμίσεις και νέες ιδιωτικοποιήσεις στρατηγικών ακινήτων
και επιχειρήσεων. Και αυτό όχι μόνο για λόγους ιδεολογικής και
πολιτικής συνέπειας, αλλά και γιατί ένα τρίτο μνημόνιο θα έφερνε
στην πατρίδα μας τις ίδιες καταστρεπτικές συνέπειες των δύο
ανάλογων προηγούμενων.
Ο εκβιασμός όσο ωμός και κτηνώδης και αν είναι, σαν αυτόν
που επέδειξαν οι κυρίαρχοι νεοαποικιοκράτες της ΕΕ, δεν είναι
πάντα επαρκής δικαιολογία για υποχωρήσεις.
Δεν παραδίδω ποτέ μαθήματα πολιτικής ηθικής και πολιτικής
ορθότητας σε κανένα. Απεχθάνομαι όσο τίποτα ένα τέτοιο ρόλο.
Η πολιτική κυρίως κρίνεται από τις συνέπειες των επιλογών.
Δεν αποδέχομαι, όμως, και τους αναγκαστικούς μονόδρομους και
τις ανόητες και ανιστόρητες κατηγορίες της "αποστασίας" για όσους
τους αμφισβητούν. Πολύ περισσότερο δεν αποδέχομαι ότι η
Δημοκρατία στην πατρίδα μου, στην Ελληνική Βουλή και στα κόμματα
πρέπει να ενοχοποιείται, προκειμένου να θριαμβεύει, στο
"προτεκτοράτο" της Αθήνας, η συναινετική σιωπή των αμνών,
ή η ηχηρή αποδοχή ως "αναγκαίου κακού" του νέου μνημονίου.
Ασφαλώς στα σκληρά διλήμματα, πολύ περισσότερο σε εκείνα που
η επίκλησή τους πάει να δικαιολογήσει την επιβολή μνημονιακών
δεσμεύσεων, χρειάζονται εναλλακτικές απαντήσεις. Και αυτές οι
εναλλακτικές απαντήσεις υπάρχουν. Δε θεωρείται, όμως, καν ότι
πρέπει να τεθούν στη βάσανο των επιχειρημάτων, αν αμφισβητούν
ενδεχομένως και το ευρώ, το οποίο έχει αναχθεί παραδόξως και
ταυτοχρόνως, ως το "ιερόν και όσιον" της εγχώριας καπιταλιστικής
ολιγαρχίας αλλά και ως ο μόνος δρόμος για τον "εκσυγχρονισμό"
και το "δημοκρατικό σοσιαλισμό" για κάποια τμήματα μιας
ξεπεσμένης Αριστεράς στη χώρα μας! Μιας "Αριστεράς", που με
ασήμαντα "διαλείμματα", πάντα καταφέρνει να επιπλέει, όντας
"παντός καιρού"!».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου