Συγκλονιστικό: Διαβάστε προσεκτικά πώς τελειώνει ο Εθνικός μας Ύμνος
Εξηγούνται πολλά για όσα δεινά μας συμβαίνουν σήμερα...
Όλοι γνωρίζουμε από τον εθνικό μας ύμνο μόνο μερικούς στίχους. Ελάχιστοί έχουν διαβάσει όλο το ποίημα «Ύμνος εις την ελευθερία» που έγραψε ο μεγάλος μας ποιητής Διονύσιος Σολωμός κατά την διάρκεια της Ελληνικής Επανάστασης του 1821..
Την μουσική του Εθνικού Ύμνου έγραψε ο Νικόλαος Μάντζαρος το 1828. Αν και οι 158 στροφές του ποιήματος ομιοκαταλήγουν και μπορούν να τραγουδιστούν στην μουσική του Εθνικού Ύμνου, μόνο οι πρώτες δύο στροφές αποτελούν τον Εθνικό Ύμνο. Η μουσική του Εθνικού Ύμνου είναι γραμμένη σε ρυθμό 3/4, στο ρυθμό του Τσάμικου του ποιο λεβέντικου Ελληνικού χορού.
Στο μακροσκελές αυτό ποίημα (158 στροφές) ο νεαρός ποιητής κάνει ανασκόπηση της Ελληνικής Επανάστασης. Καυτηριάζει την στάση των μεγάλων δυνάμεων της εποχής εκείνης. Περιγράφει επίσης τις κακουχίες και τα μαρτύρια των αγωνιστών καθώς και τους επικρίνει για την συνεχή γκρίνια τους αλλά και τη διχόνοια που μέχρι και σήμερα κατατρώει τη σάρκα της Ελλάδας.
Ο ποιητής καλεί τους Έλληνες να συνετιστούν και να ενωθούν για αποκτήσουν την ελευθερία τους, την ποιό μεγάλη ανθρώπινη αξία.
Δείτε τους τελευταίους στίχους:
144
»Ἡ Διχόνια, ποὺ βαστάει
ἕνα σκῆπτρο ἡ δολερὴ
καθενὸς χαμογελάει,
πάρ᾿ το, λέγοντας, κι ἐσύ.
145
»Κειὸ τὸ σκῆπτρο ποὺ σᾶς δείχνει,
ἔχει ἀλήθεια ὡραῖα θωριά·
μὴν τὸ πιᾶστε, γιατὶ ρίχνει
εἰσὲ δάκρυα θλιβερά.
146
»Ἀπὸ στόμα ὅπου φθονάει,
παλικάρια, ἂς μὴν ῾πωθῇ,
πῶς τὸ χέρι σας κτυπάει
τοῦ ἀδελφοῦ τὴν κεφαλή.
147
»Μὴν εἰποῦν στὸ στοχασμό τους
τὰ ξένα ἔθνη ἀληθινά:
«Ἐὰν μισοῦνται ἀνάμεσό τους,
δὲν τοὺς πρέπει ἐλευθεριά».
148
»Τέτοια ἀφήστενε φροντίδα·
ὅλο τὸ αἷμα ὁποὺ χυθῇ
γιὰ θρησκεία καὶ γιὰ πατρίδα,
ὅμοιαν ἔχει τὴν τιμή.
149
»Στὸ αἷμα αὐτό, ποὺ δὲν πονεῖτε,
γιὰ πατρίδα, γιὰ θρησκειά,
σᾶς ὁρκίζω, ἀγκαλιασθῆτε
σὰν ἀδέλφια γκαρδιακά.
150
»Πόσον λείπει, στοχασθῆτε,
πόσο ἀκόμη νὰ παρθῇ
πάντα ἡ νίκη, ἂν ἑνωθῆτε,
πάντα ἐσᾶς θ᾿ ἀκολουθῇ.
»Ἡ Διχόνια, ποὺ βαστάει
ἕνα σκῆπτρο ἡ δολερὴ
καθενὸς χαμογελάει,
πάρ᾿ το, λέγοντας, κι ἐσύ.
145
»Κειὸ τὸ σκῆπτρο ποὺ σᾶς δείχνει,
ἔχει ἀλήθεια ὡραῖα θωριά·
μὴν τὸ πιᾶστε, γιατὶ ρίχνει
εἰσὲ δάκρυα θλιβερά.
146
»Ἀπὸ στόμα ὅπου φθονάει,
παλικάρια, ἂς μὴν ῾πωθῇ,
πῶς τὸ χέρι σας κτυπάει
τοῦ ἀδελφοῦ τὴν κεφαλή.
147
»Μὴν εἰποῦν στὸ στοχασμό τους
τὰ ξένα ἔθνη ἀληθινά:
«Ἐὰν μισοῦνται ἀνάμεσό τους,
δὲν τοὺς πρέπει ἐλευθεριά».
148
»Τέτοια ἀφήστενε φροντίδα·
ὅλο τὸ αἷμα ὁποὺ χυθῇ
γιὰ θρησκεία καὶ γιὰ πατρίδα,
ὅμοιαν ἔχει τὴν τιμή.
149
»Στὸ αἷμα αὐτό, ποὺ δὲν πονεῖτε,
γιὰ πατρίδα, γιὰ θρησκειά,
σᾶς ὁρκίζω, ἀγκαλιασθῆτε
σὰν ἀδέλφια γκαρδιακά.
150
»Πόσον λείπει, στοχασθῆτε,
πόσο ἀκόμη νὰ παρθῇ
πάντα ἡ νίκη, ἂν ἑνωθῆτε,
πάντα ἐσᾶς θ᾿ ἀκολουθῇ.
Δ. ΣΟΛΩΜΟΣ
