Πληρώνουμε την καμαριέρα...

Ο καλός θεός της Ελλάδας είδε και αποείδε με εμάς, μας έριξε μια μούντζα και πήγε σε άλλη γη και σε άλλα μέρη.

Δεν εξηγείται αλλιώς. Μέσα σε τρία χρόνια ήρθε η καταστροφή και όλα ανάποδα για την Ελλάδα.

Πρώτα βγάλαμε τη γνωστή κυβέρνηση του Γιωργάκη με Παμπούκηδες, Γερουλάνους, Πεταλωτήδες, Μπιρμπίλες και λοιπούς συγγενείς. Το έκαναν καλοκαιρινό το μαγαζί μέσα σε δύο χρόνια και μετά μην τους είδατε.

Ύστερα ήρθε η λαίλαπα Παπακωνσταντίνου που υπέγραφε ό,τι του βάζανε μπροστά του σε Βερολίνο και Νέα Υόρκη.

Και μετά ήρθε η καμαριέρα στο «Σοφιτέλ» της Νέας Υόρκης που από ό,τι φαίνεται το πήγε το γράμμα με τον Ντομινίκ και μετά άρχισε να σκούζει για βιασμούς και λοιπά.

Το αποτέλεσμα όλης αυτής της ιστορίας είναι να μας φάνε τον φίλο μας τον Ντομινίκ Στρος Καν, που αν παρέμενε στην ηγεσία του ΔΝΤ θα αντιμετώπιζε την Ελλάδα διαφορετικά από ό,τι η Λαγκάρντ και θα είχε άλλη τύχη Ελλαδίτσα μας.

Ένας από τους λιγοστούς Έλληνες φίλους που είδε ο Ντομινίκ στην πρόσφατη επίσκεψή του στην Αθήνα, που τυχαίνει να είναι και δικός μου φίλος, μου έλεγε ότι ο Γάλλος πρώην ηγέτης του ΔΝΤ έχει πλήρη διάσταση απόψεων για την αντιμετώπιση της Ελλάδας από τη Λαγκάρντ, πιστεύει ότι εφαρμόζει μία σκληρή πολιτική απέναντι στη χώρα μας για προσωπικούς λόγους κάνοντας την «καλή» στους μεγάλους μετόχους του ΔΝΤ για να παραμείνει στη θέση της και πάντως αν ήταν αυτός στην ηγεσία του ΔΝΤ θα είχε ήδη προχωρήσει σε ρεαλιστικά μέτρα αντιμετώπισης των προβλημάτων της ελληνικής οικονομίας χωρίς να ζητάει αίμα από τον ελληνικό λαό.

Η ατυχία αυτής της χώρας είναι ότι στην πιο κρίσιμη στιγμή της ιστορίας της βρέθηκε με μία ηγεσία ανίκανη και με τους κορυφαίους δανειστές της να μην την αντιμετωπίζουν με ανθρώπινους όρους.