ΑΝΤΕ ΝΑ ΦΕΥΓΕΙ ΤΟ ΥΠΕΡΓΚΑΝΤΕΜΙΚΟ 2012 , ΜΗΠΩΣ ΚΑΙ ΕΡΘΕΙ ΚΑΤΙ ΚΑΛΥΤΕΡΟ !!!!!

Γράφει ο Χρήστος Πασαλάρης Δείτε όλα τα άρθρα του/της

Από τα αποκαΐδια του 2012 ξεφυτρώνει μια δυνατή Ελλάδα

ΣΤΑ 72 ΧΡΟΝΙΑ που διακονώ αυτό το έρμο λειτούργημα δεν θυμάμαι έτος με τόσα συγκλονιστικά γεγονότα όσα το 2012. Δεν θυμάμαι έτος που η δόλια πατρίδα να είχε φτάσει τόσο κοντά στο χείλος της εθνικής καταστροφής όσο το έτος που σβήνει αυτές τις ώρες. Και δεν θυμάμαι εποχή που ο λαός μας να είχε νοιώσει (και να νοιώθει ακόμη) τόσο οδυνηρά στο πετσί του τη δυστυχία, την απελπισία και την κατάθλιψη, όσο ετούτο τον χειμώνα… ΔΥΟ ΕΘΝΙΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ (τον Μάιο και τον Ιούνιο), με τρεις πρωθυπουργούς στο προσκήνιο. Μία τρικομματική κυβέρνηση, με πρωθυπουργό τον Αντώνη Σαμαρά και παραστάτες του τον Βενιζέλο και Κουβέλη. Δύο νεοπαγή κόμματα που πήραν αιφνιδιαστικά την επάνω βόλτα (ο ΣΥΡΙΖΑ και η Χρυσή Αυγή). Ωμές επεμβάσεις των ξένων «προστατών», με επικεφαλής τη δυάδα Μέρκελ-Σόιμπλε. Και η μια πατρίδα βαθύτατα πνιγμένη στην κρύα και άπονη αγκαλιά της ευρωζώνης… Αυτές είναι μόνον οι κορυφές του παγόβουνου. ΜΕ ΤΗΝ ΑΜΑΡΤΩΛΗ πολιτική ηγεσία, θεατρικά χωρισμένη σε μνημονιακούς και αντιμνημονιακούς, αλλά και με τη συντριπτική πλειοψηφία του λαού βαθύτατα αηδιασμένη από το διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα, η συγκυβέρνηση ξόδεψε ολόκληρη την ενεργητικότητά της στην εξασφάλιση της «δόσης-μαμούθ» που θα στερέωνε τη θέση της χώρας στην ευρωζώνη και θα απέτρεπε οριστικά τη χρεωκοπία της. Στο «παιγνίδι» αυτό που σφράγισε οδυνηρά τη χρονιά παίχτηκαν και χάθηκαν αρκετά δισεκατομμύρια... ΓΙΑ ΝΑ ΠΕΤΥΧΕΙ τον σκοπό της η συγκυβέρνηση πέρασε και περνά και θα περάσει από τη Βουλή (την πλουσιότερη όλων των εποχών), αλλά και εκτός αυτής, με... αυταρχικά διατάγματα, τα σκληρότερα μέτρα που γνώρισε ποτέ η Ευρώπη, με απάνθρωπο πετσόκομμα μισθών και συντάξεων, με μεσαιωνικούς κατώτατους μηνιαίους μισθούς των 580 ευρώ και με απανωτούς φόρους και χαράτσια «ων ουκ έστιν αριθμός». ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ των μέτρων και γενικότερα της τριετούς κρίσης ήταν η βαθμιαία «προλεταριοποίηση» της μεσαίας τάξης (δηλαδή του βασικού στηρίγματος του αστικού καθεστώτος), η πρωτοφανής ανεργία του 25% (με τους νέους σε πανευρωπαϊκό ρεκόρ), οι 3.000 αυτοκτονίες και απόπειρες εντός τριετίας, η μαζική μετανάστευση κυρίως εξειδικευμένων Ελλήνων «όπου γης» και η κοινωνική εξαθλίωση με φτωχόπαιδα να σκαλίζουν κάδους σκουπιδιών για να τραφούν… Ο ΛΑΟΣ ΕΤΡΙΞΕ τα δόντια του με αναρίθμητες απεργίες, πορείες, καταλήψεις και κινητοποιήσεις, όσες δεν γνώρισε αυτός ο τόπος στα 35 τελευταία χρόνια. Αλλά και αντιστάθηκε στην εξαθλίωση με αξιοθαύμαστες εκδηλώσεις αλληλεγγύης, όπως το «κίνημα της πατάτας», τα δημοτικά συσσίτια, τα «κοινωνικά παντοπωλεία», ιατρεία και φαρμακεία που ξάφνιασαν τον κόσμο, καθώς και με μια πρωτοφανή συμμετοχή στα πολιτιστικά δρώμενα, μερικά από τα οποία πέρασαν ακόμη και στο βιβλίο Γκίνες. Σε αντίθεση δε με την πολιτική ηγεσία οι απλοί πολίτες, σαν «Ζορμπάδες» του Καζαντζάκη και σαν «Γύφτοι» του Παλαμά, έδειξαν ενότητα, αλληλεγγύη και περηφάνια, ξεπερνώντας τις παλιές κομματικές αντιθέσεις. ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΛΛΗ ΜΕΡΙΑ, τα κόμματα ούτε θέλησαν ούτε προσπάθησαν να συνεννοηθούν για το καλό της πατρίδας, σε ώρα μάλιστα που οι εχθροί της ελλοχεύουν από Ανατολή και Βορρά και τις οίδε από πού αλλού, αφού (έστω και αργά) βγήκαν επί τέλους στο φως οι κρυμμένοι θησαυροί σε υδρογονάνθρακες και πολύτιμα μέταλλα, χωρίς δυστυχώς η Πολιτεία να έχει σπεύσει να κατοχυρώσει την ιδιοκτησία της πατρίδας στους υποθαλάσσιους θησαυρούς της… ΑΣ ΚΛΕΙΣΩ ΟΜΩΣ το σημερινό τελευταίο σημείωμα του έτους με αδελφικές ευχές προς όλους και με μια αισιόδοξη προοπτική που βγαίνει από την πολύχρονη θητεία στο λειτούργημα. Δεν ξέρω πώς και πότε και γιατί, αλλά κάτι μέσα μου λέει ότι από την κρίση αυτή η πατρίδα θα βγει σύντομα πιο δυνατή, πιο ανανεωμένη, σχεδόν αγνώριστη. Με μια νεολαία που θα χαρίσει πάλι στον κόσμο νομπελίστες όπως ο Σεφέρης και ο Ελύτης, υποψήφιους νομπελίστες όπως ο Σουρής, ο Παλαμάς, ο Καζαντζάκης και ο Ρίτσος, νέους ερευνητές όπως ο Παπανικολάου και ο Καραθεοδωρής, νέους άρχοντες της τέχνης όπως ο Μητρόπουλος και η Κάλλας, ίσως δε και νέο εθνάρχη, όπως ο Τρικούπης, ο Βενιζέλος και ο Καραμανλής. ΚΑΙ ΤΟΥΤΟ ΓΙΑΤΙ, πράγματι, ο Θεός της πατρίδας μας λέει και ξαναλέει ότι «η Ελλάδα θέλει να ζήσει και θα ζήσει»!..