ΠΕΣΤΑ ΧΑΡΑΛΑΜΠΕ!!!!!!!!!

Γράφει ο Χρήστος Πασαλάρης Δείτε όλα τα άρθρα του/της

Εχεις τη μεσαία τάξη; Κέρδισες.Δεν την έχεις; Είσαι χαμένος!

ΤO ΘΕΛΕΙ η μέρα να θυμηθούμε τον Κωνσταντίνο Καραμανλή που σαν σήμερα, στις 9 Δεκεμβρίου του 1963, τα «βρόντηξε» μετά την εκλογική ήττα του Νοεμβρίου από τον Γεώργιο Παπανδρέου. Παραιτήθηκε τότε από την αρχηγία της ΕΡΕ και αυτοεξορίστηκε στο Παρίσι επί 11 χρόνια, για να ξαναγυρίσει στην Ελλάδα τον Ιούλιο του 1974 με την πτώση της χούντας. ΝΑ ΘΥΜΗΘΟΥΜΕ επίσης ότι έφυγε από τη ζωή τον Απρίλιο του 1998, σε ηλικία 91 ετών, και ότι ήταν ο μόνος ηγέτης που είχε στο ενεργητικό του 8 χρόνια ως υπουργός, 14 χρόνια ως πρωθυπουργός, 10 χρόνια ως Πρόεδρος της Δημοκρατίας και 60 χρόνια ως εν ενεργεία πολιτικός. Ο ίδιος μου είχε πει κάποτε ότι «πλεονεκτώ του Τρικούπη και του Βενιζέλου κατά το ότι ο μεν πρώτος τελείωσε τη σταδιοδρομία του με μια πτώχευση, ο δε δεύτερος με ένα κίνημα!»... Θα προσθέσω εγώ ότι και οι δύο μαυρίστηκαν κάποτε χωρίς να βγουν ούτε βουλευτές και ότι αμφότεροι έφυγαν από τη ζωή αυτοεξόριστοι. Εμειναν όμως στην ιστορία ως ΠΟΛΥ ΜΕΓΑΛΟΙ… ΕΝΑ ΕΙΔΟΣ αυτοεξορίας που κρατά 40 μήνες βιώνει και ο νεώτερος Καραμανλής, με αυτό το θεόκλειστο στόμα από την ημέρα που έχασε (όχι χωρίς ανακούφιση) τις εκλογές του 2009, για να τις κερδίσει με την ουρανομήκη κραυγή «λεφτά υπάρχουν» ο Γεώργιος Παπανδρέου, βασικός ένοχος της υπαγωγής της δόλιας πατρίδας στο καθεστώς της νέας κατοχής. Συναντήθηκα τις προάλλες με τον Καραμανλή σε ένα φιλικό γεύμα. Και μου έκανε εντύπωση η βαθειά ανησυχία του για το φαινόμενο που για πρώτη φορά παρατηρείται στη μεταπολεμική Ελλάδα. Και που δεν είναι άλλο από την απότομη, όσο και αναπότρεπτη εξαφάνιση της ΜΕΣΑΙΑΣ ΤΑΞΗΣ από τον κοινωνικό κορμό της πατρίδας, εξ αιτίας των τριών εξοντωτικών όσο και αμαρτωλών μνημονίων. ΠΡΑΓΜΑΤΙ οι μέχρι προχθές φιλήσυχοι μικροαστοί, οι βαθύτατα νομοταγείς νοικοκυραίοι, οι σταθεροί φύλακες αρχών και παραδόσεων, οι πιστοί ψηφοφόροι των αστικών κομμάτων, οι σίγουροι εγγυητές του Συστήματος μεταπίπτουν κατά εκατοντάδες χιλιάδες στον αφύλακτο χώρο της φτωχολογιάς.Προλεταριοποιούνται, όπως θα έλεγαν οι μαρξιστές του ΣΥΡΙΖΑ, με όλες τις εκρηκτικές συνέπειες που μπορεί να έχει το φαινόμενο... ΕΙΝΑΙ το πιο ανησυχητικό από όλα όσα ζούμε, μονολόγησε ο Καραμανλής. Και θα εξελιχθεί επί τα χείρω αν το νέο φορολογικό καθεστώς γίνει το ίδιο άγριο όσο και οι αμελέτητες αφαιμάξεις του τρίτου μνημονίου. Αλλά, σταθερός όσο ποτέ, δεν θέλησε να δώσει απάντηση στο επίμονο ερώτημα της παρέας πότε θα σπάσει τη σιωπή του και τι θα πράξει ο ίδιος από εδώ και εμπρός, αφού οι ευθύνες του είναι υπαρκτές… Εκτός και αν θεωρεί τον εαυτό του… ισόβια τιμωρημένο από εκείνους που τον έβγαλαν από τη μέση για τις «αταξίες» του (αγωγοί αερίων, όπλα από τους Ρώσους κ.λπ., κ.λπ.)... Ο ΑΝΤΩΝΗΣ ΣΑΜΑΡΑΣ έσπευσε να διακηρύξει την περασμένη Τρίτη ότι, προς Θεού, «είμαι με τη μεσαία τάξη, όχι εναντίον της»! Την ίδια μέρα έβαλε μπουρλότο στα επιτηδείως διοχετευμένα σενάρια περί φορολογίας 45% στα μεσαία εισοδήματα. Την ίδια μέρα κάποιοι δικαστές, έντρομοι από τα υπόκωφα κοινωνικά μπουμπουνητά, αφαίρεσαν από τη ΔΕΗ το μαστίγιο του «χαρατσιού». Και την ίδια πάντα μέρα οι έτεροι δύο της τριανδρίας γούρλωσαν τα μάτια τους κραυγάζοντας ΟΧΙ στον φορολογικό διωγμό. Και έτσι η κυβέρνηση, από κοινού με κάποιους «λεβέντες» του σιναφιού μας που λειτουργούν ως «αμορτισέρ», κατάφερε για μια ακόμη φορά να χειραγωγήσει την ξεσηκωμένη κοινή γνώμη με ηπιότερα σενάρια. Ο ΑΝΤΩΝΗΣ ΣΑΜΑΡΑΣ διανύει τον έκτο μήνα της πρωθυπουργίας του. Οι σχέσεις του με τους δύο αρχηγούς είναι σήμερα τόσο καλύτερες όσο χειρότερες είναι οι σχέσεις και των τριών με τα κλονιζόμενα κόμματά τους, αλλά κυρίως με τον λαό. Οι πρόσφατες δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι οι Ελληνες είναι, στη μεγάλη πλειοψηφία τους, κουμπωμένοι απέναντι στη συγκυβέρνηση. Αμφιβάλλουν ότι θα τους βγάλει από την κρίση. Δεν πιστεύουν όμως και ότι ο Τσίπρας είναι έτοιμος και ικανός να το πετύχει. Αν σήμερα οδηγούντο στην κάλπη, δεν θα ριψοκινδύνευαν να του δώσουν παντοδυναμία. Οι άνθρωποι της μεσαίας τάξης τον θαυμάζουν αλλά και τον φοβούνται... ΤΟΥΤΩΝ ούτως εχόντων, η μεσαία τάξη, αυτό το μεγάλο αίνιγμα των ημερών μας, ταλαντεύεται. Θα επιστρέψει στον παραδοσιακό της χώρο και στα «κόμματα εξουσίας» μόνον αν αισθανθεί ότι τα πράγματα πάνε καλύτερα. Και αν πεισθεί ότι οι άνθρωποι που κυβερνούν είναι πράγματι «μαζί της και όχι εναντίον της»... Διότι για την ώρα είναι εναντίον της!..