ΑΝΤΕ ΣΤΙΣ ΜΙΚΡΕΣ ΚΟΙΝΩΝΙΕΣ ΠΟΥ ΟΛΟΙ ΓΝΩΡΙΖΟΝΤΑΙ ΜΕΤΑΞΥ ΤΟΥΣ , ΝΑ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΟΥΝ ΝΑ "ΔΟΥΛΕΨΟΥΝ" ΜΕ ΤΕΡΤΙΠΙΑ ΤΟΥΣ "ΨΗΦΟΦΟΡΟΥΣ - ΠΕΛΑΤΕΣ" ΠΑΙΖΟΝΤΑΣ ΤΟΝ ΡΟΛΛΟ ΤΟΥ ΥΠΕΡΚΟΜΜΑΤΙΚΟΥ . ΘΑ ΤΟΥΣ ΠΑΡΟΥΝ ΜΕ ΤΙΣ ΛΕΜΟΝΟΚΟΥΠΕΣ . ΗΔΗ ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ ΜΑΣ ΕΧΟΥΜΕ ΤΕΤΟΙΟΥΣ ΘΙΑΣΟΥΣ Σ΄ ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΕΚΛΟΓΕΣ ...

Πιο υπερκομματικός πεθαίνεις!..

Ξεχωριστή θέση στη διασκέδασή μου έχουν τα λεγόμενα υπερκομματικά ψηφοδέλτια. Τους ακούω και κρατάω την κοιλιά μου από τα γέλια.Στις μέρες μας τα υπερκομματικά ψηφοδέλτια πέφτουν βροχή. Τους αξίζει, νομίζω, μια σπέσιαλ φωτεινή επιγραφή στη μαρκίζα του θεάτρου όπου διαφημίζεται το εθνικό μας βαριετέ. Μέσα, επί σκηνής παίζεται τραγωδία. Χάρη στους υπερκομματικούς όμως το έργο μεταφέρεται στο φουαγιέ και τα καμαρίνια, και γίνεται ελαφρύτερο. Οι πιο απολαυστικοί υπερκομματικοί, κυρίως κομπάρσοι της δεκάρας, τον πιστεύουν κιόλας το ρόλο τους. Κρίμα που δεν ζει ο Πιραντέλο, να δει ότι δεν είναι μόνο προϊόντα της φαντασίας του, αλλά υπάρχουν τέτοιοι τελικά μες τη ζωή, και δεν κρέμονται από την πένα του.

Οι υπερκομματικοί μας θέλουν ενωμένους. Μας υπενθυμίζουν ότι κόμματα, διαχωρισμούς, διαφορές, τα έχουμε πληρώσει όλα τούτα πολλές φορές οι Έλληνες. Ακριβά. Και μας παραπέμπουν στην Ιστορία. Απαγγέλουν στίχους για την κατάρα της διχόνοιας από τον Διονύσιο Σολωμό. Θέλουν να τρέξω να αγκαλιάσω τον Μπόμπολα, αφού ως Έλληνες που είμαστε, Έλληνας και αυτός, τίποτε δεν μας χωρίζει.

Ο Μπόμπολας κάνει πάρτι με κάτι τέτοια. Είναι τα μεζεδάκια του στο μεγάλο μπουφέ. Ανοίγει, λοιπόν, την αγκαλιά του, να χωθώ εγώ μέσα της και να μην με ξαναδεί πια η μάνα μου ποτέ –γιατί είναι μεγάλη και άπατη αυτή η ρουφιάνα η αγκαλιά του Μπόμπολα και δυνατή σαν το κεφαλοκλείδωμα. Πώς να φτουρίσω εγώ ο μικρός εκεί, όταν έχει Σαμαρά και Βενιζέλο μέσα; Νέα Δημοκρατία και Πα.Σο.Κ. μαζί!!! Πιο υπερκομματικός πεθαίνεις!..

Τα υπερκομματικά ψηφοδέλτια ευδοκιμούν κατεξοχήν στις Δημοτικές εκλογές. Νοιάζονται για την πόλη. Νοιάζονται για τον δημότη. Νοιάζονται για την τοπική ομάδα ή και προέρχονται από αυτήν… Αντλούν υποψήφιους από όλους τους χώρους. Ανθρώπους που για τα ίδια νοιάζονται και αυτοί. Μόνο(;).

Στο «Έξη Πρόσωπα Ζητούν Συγγραφέα» του Πιραντέλο, μια οικογένεια από την πλατεία εισβάλλει στη σκηνή. Νομίζει ο θεατής ότι διακόπτουν το έργο ερήμην του δράματος. Τάχα από μόνοι τους. Ο τίτλος του έργου τα λέει όλα: ψάχνουν τον συγγραφέα τους.

Έτσι και με όσους γυρεύουν λύση στα υπερκομματικά ψηφοδέλτια. Ψάχνουν και αυτοί τον συγγραφέα τους. Υπάρχει ελόγου του, αλλά δεν τον ξέρουν. Όχι όλοι τουλάχιστον. Εκείνους που τα έχουν στήσει τα υπερκομματικά ψηφοδέλτια τους έχει βρει ο συγγραφέας τους από καιρό. Γνωρίζονται με αυτόν, αλλά τον κρύβουν.

Ακούστε τους τι λένε, δείτε τι εννοούν, πού το πάνε, με τι μοιάζουν οι μάσκες τους, οι φορεσιές, οι περούκες, το μακιγιάζ. Δεν θέλει να ξέρετε και πολύ από θέατρο, για να καταλάβετε ποιος έχει γράψει το έργο. Ένα έργο που, δυστυχώς, δεν είναι για γέλια. Διότι, μετά το διάλειμμα, μόλις σβήσουν τα φώτα, στην πλατεία θα γίνει νέο μακελειό.

http://sotosblog.com

Σήμερα περνώντας από ένα σουβλατζίδικο στην λαϊκή ήταν ένας υποψήφιος που βγήκε για παραγάδι.
Ακούω έναν παππού να ρωτάει:"και σε ποιο κόμμα είναι?" οπότε ο υποψήφιος αρχίζει να του λέει ότι αυτά είναι ξεπερασμένα και ο υποψήφιος δήμαρχος που στηρίζει δεν τον ενδιαφέρουν τα κόμματα.Δεν άντεξα και του ξεφουρνίζω:"της Νέας Δημοκρατίας είναι".
Όχι πως δεν θα το ήξερε ο παππούς αλλά αγανάκτησα.Κοιτούσε ο χάχας ο υποψήφιος.
Επανέλαβα εγώ "ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΕΙΝΑΙ"