ΟΙ ΑΝΤΙΜΝΗΜΟΝΙΑΚΟΙ ΠΡΟ ΕΚΛΟΓΩΝ (ΟΛΟΙ) ΘΑ ΠΑΡΑΜΕΙΝΟΥΝ ΑΝΤΙΜΝΗΜΟΝΙΑΚΟΙ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΤΙΣ ΕΚΛΟΓΕΣ?????

Θέλει η Λαγκάρντ να κρυφτεί κι η χαρά δεν την αφήνει!

30/05/2012 15:11

Φυτιλιές

Πολύ βολικά, κάποιοι έχουν αλλάξει κουβέντα. Η όλη συζήτηση δεν γίνεται πια για το κατά πόσον είμαστε υπέρ ή κατά του μνημονίου.

Για τον απλό λόγο ότι, μετά το αντι-μνημονιακό χαστούκι που τους έριξε ο κόσμος στις 6 Μαΐου, έγιναν όλοι αντι-μνημονιακοί. Κι όταν λέμε όλοι, εννοούμε όλοι. Μέχρι και το ΠΑΣΟΚ. Αυτοί που ως τις 5 του μηνός μας έλεγαν ότι το μνημόνιο είναι «take it or leave it». Είτε «take it» και μαζί πάρτε τα σκληρά μέτρα δίχως τελειωμό, τη φτώχεια, την ανέχεια, τον εξευτελισμό, τις αυτοκτονίες. Είτε «leave it» και αποχαιρετίστε το ευρώ, την Ευρώπη, καλωσόρισες χρεοκοπία, ελλείψεις τροφίμων, φαρμάκων, βενζίνης, εξωγήινοι εισβολείς και άλλα ωραία. Τώρα, ακόμη και το ΠΑΣΟΚ μόλις που συγκρατιέται να μην ξεστομίζσει ότι θα τους το τρίψει στη μούρη τους Ευρωπαίους το μνημόνιό τους! Κι όλα αυτά, χωρίς καν να νιώσει την ανάγκη να αποκηρύξει το παπανδρεϊκό του παρελθόν.
Σουρεαλισμός, λέγεται. Αλλά, ΟΚ. Είναι όλοι τους αντι-μνημονιακοί. Ας το δεχτούμε. Ότι ξαφνικά ανακάλυψαν περιθώρια επαναδιαπραγμάτευσης. Είναι που ήρθε ο Ολαντ, λέει, και ξαφνικά θα αλλάξουν όλα στην Ευρώπη. Πνέει αναπτυξιακός αέρας, θα κρυώσει η Μέρκελ και θα κολλήσει το μικρόβιο της συμπόνιας προς τον δοκιμαζόμενο ελληνικό λαό.
Μήπως, όμως, αυτό λέγεται και αφέλεια; Μήπως απλά μας περιμένουν στη γωνία οι δανειστές μας και την 18^η Ιουνίου θα μας κουνήσουν καταπρόσωπο τα μνημόνια, τις δανειακές συμβάσεις, τους νόμους, τις υπογραφές στις επιστολές και, βέβαια, τα λεφτά τους; Μήπως θα μας πουν «γεια χαρά μάγκες, όσο παίξατε με τα αντι-μνημονιακά σας κουβαδάκια, παίξατε, τώρα ο κάθε κατεργάρης στο –μνημονιακό- πάγκο του»; Και, μια και παραπαίξαμε, μια και παρα-χάσαμε χρόνο με «εκλογές και αηδίες», μήπως διπλασιάσουν τα μέτρα και διαιρέσουν δια δύο τη χρηματοδότηση;
Τι είπατε; «Μα, μια τέτοια στάση θα ήταν τιμωρητική», είπατε; Γιατί, κάνουν και κάτι άλλο οι αγαπημένοι μας –λέμε τώρα…- εταίροι την τελευταία διετία στη χώρα μας;
Και να το κρύβανε κιόλας… Θα ‘χαμε και μια δικαιολογία. Ότι δεν καταλάβαμε, δεν είδαμε, δεν συνειδητοποιήσαμε τι έρχεται. Εδώ, θέλει η Λαγκάρντ να κρυφτεί κι η χαρά δεν την αφήνει. Δεν είναι δυνατόν να μην καταλαβαίνουν ότι λέγοντας ξεκάθαρα πως θέλουν να μας κάνουν Αφρική τους στέλνουν όλους κατευθείαν στον ΣΥΡΙΖΑ (δε λέω ότι είναι κακό, αλλά ψυλλιάζομαι ότι δεν είναι αυτό «ακριβώς» που επιδιώκει η κυρά-Χριστίνα…). Και τα λένε αυτά τα απίθανα, τώρα που είναι η κρισιμότερη στιγμή, δυο βδομάδες πριν τις επαναληπτικές εκλογές, όταν οι Ελληνες καλούνται –δημοκρατικά και ελεύθεροι από ξένους πατρόνες, υποτίθεται- να αποφασίσουν για το μέλλον των ίδιων και των παιδιών τους. Οι άνθρωποι έχουν απασφαλίσει. Εχουν ξεφύγει τελείως που λέει και η Τασούλα του Κίτσου.
Φανταστείτε, λοιπόν, τι θα μας κάνουν στις 18 Ιουνίου, όταν θα θεωρούν ότι πια μας έχουν δεμένους χειροπόδαρα και πως δεν έχουμε κανένα περιθώριο αντίδρασης. Μάλλον, θα έχουν την απαίτηση να κάτσουμε να μας…
Γιώργος Ε. Χριστοφορίδης