Στον καλύτερό μου φίλο που μας την "έκανε" νωρίς

"Γειά σου ήρωα Δαβάκη
φάε ένα φυστικάκι για να
ζεσταθείς λιγάκι."

Πόσες και πόσες φορές δεν επαναλάβαμε αυτόν τον στίχο σου καλέ μου φίλε τελώντες εν ευθυμία !!
Σήμερα , έναν ολόκληρο χρόνο μετά το "σκαπουλάρισμά σου" από την ζωή , συγκεντρωθήκαμε , όσοι από την παλιοπαρέα μπορούσαμε για να σε πούμε ότι πάντα σε θυμόμαστε . Ξέρω τώρα ότι από εκεί που με βλέπεις θα λες "κόψε τις μαλακίες - δεν τις θέλω" Δεν με νοιάζει όμως , θέλω εγώ να γράψω πέντε γραμμές για σένα και λέγε εσύ ότι θέλεις . Εξάλλου μην νομίζεις , μόνος μου τα γράφω , μόνος μου τα διαβάζω . Δεν θα σε εκθέσω .
Μας την έκανες μεγάλε και η παλιοπαρέα μίκρυνε δραματικά . Ήσουν και το ήξερες ο οργανωτής "καταστάσεων" , η φωνή της λογικής και του ρεαλισμού . Ο "ληξίαρχος" , όπως εγώ σε αποκαλούσα που σε τσάντιζα όταν δεν μπορούσα να θυμηθώ πως λεγόταν ο ξάδερφος της κυρά Κατίνας που έμενε στο τρίτο σπίτι δεξιά κάτω από τα σκαλιά του Σταυρού (θεωρητικό το παράδειγμα) . Ήσουν αυτός που τα πράγματα τα έλεγες με το όνομά τους  . Ίσως πολλοί σε παρεξηγούσαν κιόλας κάποιες φορές , εγώ όμως επιζητούσα την κριτική σου ακόμη και όταν ήξερα ότι κάποια πράγματα μερικές φορές χωρίς να τα πιστεύεις τάλεγες για να κατευνάσεις καταστάσεις . Τα καταλάβαινα επακριβώς και από εσένα δεν με πείραζε γιατί ήταν καλοπροαίρετα . Από οποιονδήποτε ίσως άλλον μπορεί και να με ενοχλούσαν .
Σήμερα λοιπόν φιλαράκι μου , βρεθήκαμε ακριβώς έναν χρόνο μετά γύρω από το "νέο σου σπίτι" , δακρυσμένοι και στεναχωρημένοι και προσευχηθήκαμε για σένα . Όλοι μας είχαμε ειλικρινή αισθήματα για το άτομό σου , αλήθεια το λέω και το πιστεύω . Από εκεί , πήγαμε Πανάγο  στο σπίτι σου . Είχα μια φοβία , ειλικρινά σου λέω , πως θα ξαναδώ τους χώρους στους οποίους περάσαμε τόσες και τόσες ευχάριστες στιγμές στο παρελθόν .  Ως δια μαγείας όμως , μάλλον έβαλες το χεράκι σου  από εκεί που βρίσκεσαι και οι φοβίες μου έφυγαν . Το ίδιο είδα να συμβαίνει και στους υπόλοιπους . Λες και δεν πέρασε μια μέρα !!Λες και ήσουν μεταξύ μας και λέγαμε τις ίδιες και τις ίδιες μαλακίες που πάντα λέγαμε και μας άρεσαν κιόλας . Να μην αρχίσω τα δακρύβρεχτα , ποτέ δεν τα ήθελες . Ας κλείσω εδώ το κειμενάκι μου (να μην γράφω περισσότερα , γιατί αν και ξέρω ότι τα κείμενά μου σε άρεσαν να τα διαβάζεις , να μην καταχρώμαι και της υπομονής σου και γίνω βαρετός)

Αγαπημένε μας φίλε ας είναι ελαφρύ το χώμα που σε σκεπάζει . Εμείς θα σε θυμόμαστε πάντα . Θα βρίσκεσαι ανάμεσά μας , νοερά έστω , σε όλες μας τις εκδηλώσεις . Είτε χαράς είτε λύπης . Και θα είσαι πάντα ο δίκαιος αρχηγός μας .